Het is het ideale huis op een prachtige plek!
Maar we geloven dat niet onmiddellijk: is het wel groot genoeg? Wat is dat voor een enorme opstakel daar op het midden van het land? Kunnen we die grond ook kopen en wordt dat “ding” verwijderd of moeten we dat zelf bekostigen? Wat is de staat van het huis en kent het geen geborgen gebreken? We geven aan dat we geïnteresseerd zijn, en moeten vervolgens twee weken wachten omdat de makelaar (onze tolk en bemiddelaar) met een korte vakantie gaat.
Ach je kan je prima twee weken vermaken in dit prachtige land. We hebben wandelingen gemaakt op de Monte Cucco, we hebben er een traditie van gemaakt om in de middag prosecco-tjes te drinken op terrassen met een uitzicht in prachtige steden zoals Spoleto en Perugia. We hebben het ook flink koud in ons tentje, maar gelukkig geeft de campingeigenaresse Francesca een (lekker warm) feestje om de nieuwe openhaard in te wijden. Zij maakt bovendien op een avond verrukkelijke cannelloni voor ons klaar. Ze leeft helemaal met onze onderhandeling over het huis mee. Ze wil de makelaar eens flink Italiaans de oren wassen, want het is typisch voor een Italiaan om het niet zo nauw te nemen met de afspraken. Totdat ze hoort dat de makelaar een Duitser is.
Op deze foto vind je ons voor de openhaard op de camping van Francesca. In het midden zit Toos tussen Michel en mij in. Zij en haar man Carol zijn wandelliefhebbers en kenners van het Italiaanse land. ’s Avonds vertelden we elkaar verhalen en dronken rode wijn.
