Op veelvuldig verzoek zullen wij ons verhaal van deze week klimatologisch neutraal behandelen. Maar voor die mensen die ondertussen uitslag krijgen onder hun regenpak hebben we toch nog een advies. Leg hutje bij mutje en schuif ieder een vakantiedag, dan sturen jullie Tineke met weer (voor “Tinekeweer” zie 3 juni) voor een week of vier naar IJsland.
Het blijft ons verbazen wat er hier allemaal te oogsten valt, vooral omdat wij zelf nog niks aangepland hebben. We komen bij stomtoeval vruchtenbomen tegen in het bos. Om nu niet alles wat hier groeit en bloeit om te zetten in alcoholische versnaperingen (er staan ondertussen vijf likeuren te rijpen in de cantina) is Mieke aan de jam begonnen. We beschikken inmiddels over een voorraad heerlijke vlierbessenjam en de pruimen-met-vijgenjam ziet er ook buitengewoon veelbelovend uit. Als volgend voorjaar onze productiekeuken klaar is, zullen deze jammen verkrijgbaar zijn op www.vakantieinitalie.eu/merchandising.
Begin deze week hebben wij kleur moeten bekennen. Onze keuze is gebaseerd op het kleuradvies wat wij ontvingen van Dibbets-Schilderwerken (het is familie dus een beetje reclame kan wel). Een belangrijk deel van dit advies was; kijk in de omgeving naar de traditionele kleuren. Daar is ook uit af te leiden hoe het niet moet. Er staat hier in de buurt een huis in de kleuren zuurstokroze gecombineerd met een overjarig bananengeel. Steeds als we er langs rijden denken we dat er kermis is. Voor onze keuze zijn we dichterbij huis gebleven en hebben we besloten voor de variant die eigelijk neerkomt op het herstellen van de oude kleuren van het huis. Er was sprake van een perfecte timing. Vrijdag zijn de bouwvakkers weer begonnen en voordat de pannen op het dak liggen moesten de schoorstenen op kleur zijn gebracht. De bouwvakkers hebben dit voor ons erop gekwast, opdat we niet op “hun” pannen gaan lopen. Vooral Michel was erg blij met dit aanbod want een dak is erg belangrijk maar om er nou gelijk op te gaan staan… zelfs met steiger non suo preferesce. Wij konden onze nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en hebben een deel van de voorgevel (waarvan de stuclaag goed was) alvast in de verf gezet. U kunt zien dat het boterwit muren met wijnrode biezen zijn geworden. Door de zon vervaagt die rode kleur en zal naar verwachting al weer snel de versleten uistraling hebben die bij een oud huis past.
De bouwvakker zijn sowieso weer lekker op stoom. De zwaar gerafelde dakrand van de achtergevel is geheel vernieuwd en voor- en achtergevel hebben een koperen regengoot. Mieke wordt al een week bestookt met de boodschap dat het koper maandelijks gepoetst moet worden. Met “nee schatje, het is een oud huis dus het moet er juist verweerd uitzien”, heeft ze alweer het laatste woord. Al met al wordt het huis meer en meer een feest om naar te kijken.
Voor de afwisseling (bouwstof gaat op een gegeven moment vervelen) is Michel aan het meubelmaken geslagen. Er moesten een paar aardbevingbestendige werkbanken komen. Deze zijn gefabriceert van het sloophout en een paar overbodige deuren. Ook is er een ongeveer 100 jaar oude eikenhouten balk verzaagd om als onderstel te dienen voor een bejaarde koeienplank. Nadat het laaste bouwverkeer is vertrokken, zullen we het bankje onder de eikenboom bij de ingang zetten, zodat wij onze gasten in de schaduw kunnen opwachten. Gezien de populariteit van sloophouten meubelen zullen onze ontwerpen tezijnertijd onder de kop merchadising verkrijgbaar worden. Voor verdere informatie over deze en andere Faranghe! artikelen kunt u contact op nemen met A. de Groot, onze zaakwaarnemer in deze, via het bekende adres info@vakantieinitalie.eu
Even aandacht voor de roofvogel prijsvraag. De verzoeken om meer details hebben we helaas onbeantwoord moeten laten. Niet uit onwil maar omdat het tot hun eigenschappen behoord dat ze zich slechts een zeer korte tijd laten zien. De suggestie dat het hier de bekende pleittegier betreft hebben we dan ook genomineerd. Het toezenden van een weblink over honderden roofvogels waar we er dan zelf een uit kunnen kiezen is helaas niet tot de nominaties doorgedrongen, daarvoor ontbreekt het ons aan de nodige kennis. Wel nuttig waren de uitsluitingen. Zo leek het onwaarschijnlijk dat het hier om een zeearend zou gaan. Ook het vogelbekdier lijkt (ons inziens terecht) uitgesloten. De inzending dat het hier een voor spionage doeleinden omgebouwde Ciconia ciconia (ooievaar) betreft, lijkt ons een goede kans te maken. Er is een inzending die we nog even moeten aanhouden, omdat we de daarin beschreven in- en uitsteeksels nog niet hebben kunnen nameten. Sinds kort zijn we geabboneerd op de Vroege-vogels-nieuwsbrief (dank daarvoor) in de hoop dat we daar wijzer van zullen worden. Aan de prijsvraag willen wij nog een beschrijving toevoegen wat ons deze week is opgevallen. Massaal wordt hier het graan geoogst en daar hangen onze vogels steevast boven. Jagend op vluchtend klein wild lijkt ons. Opnieuw een bevestiging dat de zeearend is uit gesloten. Terwijl dit getikt word vliegt “het” zowaar over ons heen. Een haastige greep naar de fotocamera heeft echter weer eens geen effect. Een zwierige duik achter de bomen om niet meer te voorschijn te komen. Dit moment heeft echter wel wat extra informatie opgeleverd. In het wit op de vleugels aan de onderkant zien we een ronde vorm, een soort ogen. Het dier heeft een goede kennis van thermiek of is te belabberd om te fladderen. Voor de bezitters van Petersons’ Vogelgids kunnen we ook melden dat hij een continu schreeuwend viuoeee viuoeee geluid maakt en dat de spanwijdte toch echt rond de 2 meter zit.
Was er niks te vieren deze week? Maar natuurlijk wel! Nog net voor het weekend kwam de signora di posteitaliane ons een pakje bezorgen. Gevuld met anti heimwee artikelen. In ons geval betrof dat pindakaas met stukjes noot, Javaanse Jongens Tembaco shag en de zeer effectieve Azaron. We hebben onmiddelijk vers brood gehaald en de pindakaasboterhammen als antipasti gegeten. Michel zit al twee dagen met een stomme glimlach te roken. En het krabben behoort voorlopig tot het verleden. Verder is het noemenswaardig dat de rotonde op de route Esanatoglia naar Matelica is opgeleverd. Dat er een Sagra di Alpini is in Braccano. En binnenkort de zomerfestiviteiten van start gaan in Esanatoglia. En hieperdepiep, de eerste afwijzing als COLUMNISTEN is binnen en wel voor het tijdschrift Landleven. Daarmee kunnen we nu als beroep opgeven dat wij werkloze columnisten (editorialiste disoccupate) zijn! Zoals eerder geschreven is het hebben voor een beroep hier van levensbelang. Klik op de volgende link voor het bewijs.
De gemeenteraad van Esanatoglia is schijnbaar nog in beraad over onze campingkwestie want daar hebben we nog niks van vernomen. Volgende week maar eens navraag doen.
