Deze week werd het grofvuil opgehaald op Faranghe! Dat gebeurt maar één keer per jaar want zolang lag de zooi er ondertussen. Alles in enorme zakken gefrot en wachten tot Roberto, onze buurman, het zal afvoeren. Het ruimt wel lekker op. Ondertussen is er grind gestort op de vrij gekomen grond en hebben we een parccheggio waar een mens U tegen zegt. Ook het slooppuin is verwijderd en hierbij wilde onze buurman een beetje hulp van ons. Met de hand? Nee, met Bep, onze Kubota tractor. De buurman schik, want zijn tractor steekt een beetje af bij die van ons. Roberto mag sowieso graag plagen met onze Beppino zoals hij Bep noemt. Dus u begrijpt dat het Michel’s dag was toen de radiator van zijn tractor kapot sprong. “O, kan jouw tractor even niet? Geen punt hoor! Nemen we Bep, zij doet het altijd!” Daar was hij goed ziek van, maar voorlopig ging Beppie als de brandweer.
Mieke is nog steeds onderweg met papieren voor vergunningen: vergunning voor verbouwing en de vergunning voor het starten van het countryhouse. Steeds vindt een ambtenaar dat de commercialista (onze accountant) nog wat moet alvorens wij mogen betalen en daar aangekomen vindt deze dan weer dat dit volkomen onzin is. Het is een hoop heen en weer getelefoneer, getaxie tussen kantoor en stadhuis, wat stempels ter opwaardering van de papieren en wat bolli (belastingzegels) om al die administratieve handelingen van de overheid te financieren en langzaamaan komen we een stapje verder. We verwachten binnenkort controle van een delegatie van het stadhuis om officieel van start te kunnen gaan.
Onze gasten van deze week zijn Laurens en Andra. Zij blijken zeer bedreven in het aan brengen van glasvliesbehang en in het moestuinonderhoud. Ze zijn begonnen om Rome te bezichtigen en dat leek hard werken. Maar faranghe! zou faranghe! niet zijn als wij deze uitputtingsslag niet wat konden vergroten. Ondertussen is de wc van de caravan hersteld van de stormschade en is de moestuin bijna onkruidvrij. Wij zijn blij dat ze nog een weekje blijven en hun zijn blij dat we maar één moestuin en één caravan hebben. Deze week op de Moestuincursus geleerd over het planten van de tomaten, de sperzieboontjes en de meloenen. Terwijl we keken hoe de maestro de aarde schoffelt en de planten plant – het is nogal een luie cursus, je hoeft zelf niks te doen – hebben Andra (gast-cursist) en Mieke een heerlijk recept toegefluisterd gekregen. Dit is hem: snijdt een aantal tomaten door de helft. Strooi op elke helft wat zout, wat gedroogde venkelbloemetjes en een beetje knoflook uit de pers. Doe wat olijfolie in de koekenpan en leg de tomaten erin. 20 minuten in een afgesloten pan op laag vuur laten bakken/stoven. Het is getest en het smaakt echt verrukkelijk.
De hooischuurvloer is eindelijk af, de mannen hebben er hun rug op gebroken, maar het is fantastisch geworden. Nu nog op zoek naar de juiste balustrade en u kunt veilig aan de pranzo hiero. Met de tegelresten hebben we hier en daar nog wat afgewerkt, een nieuw vensterbankje en een voetenveegstoepje. Mocht u Faranghe! betreden, let u dan op deze details. Trouwe lezers weten het natuurlijk al lang: wij zijn een jaar in Italië en de tijd is omgevlogen. Nee, nog geen heimwee.
