Een oude dame die al eeuwenlang in de nacht van 5 op 6 januari op haar bezemsteel cadeaus en snoep brengt aan kinderen die zoet zijn geweest. Wie stout is krijgt van haar geen roe maar as en kolen! Kinderen hangen hun sokken aan de schoorsteenmantel,en zetten voor deze lieve vrouw een bord met een mandarijntje, een sinaasappel en een glas wijn klaar. Klinkt dat bekend? Noem het de kerstman of sinterklaas en de halve wereld herkend het. Het is een oud keltisch feest wat in het toch tamelijk katholiek Italië niet is ingepikt door de kerk. Van een heks een heilige maken is ook niet eenvoudig. 5 januari is voor volwassenen een goede gelegenheid om vrouwen eens flink te pesten met grappig bedoelde sms’jes… Se quando arriva la befana ti guarda, piange e ti abbraccia…capiscila… non sapeva di avere una sorella gemella! Wanneer de befana komt en jou ziet, in huilen uitbarst en je omhelst….probeer haar dan te begrijpen…ze had er geen benul van dat ze een tweelingzus had! Flauw? Ja maar ook opvallend dat ook volwassenen mee doen aan dit feest. Buiten Henk Westbroek kennen wij geen mens ouder dan 10 jaar die nog iets met sinterklaas doet. Voor de geïnteresseerde onder u: wij hadden vanochtend alleen as en kolen. De snoep en de kadootjes zijn waarschijnlijk opnieuw zoek geraakt tijdens transport.
Vandaag hebben we op de valreep de expositie bezocht van kerststallen, il presepio. Nou is een verzameling kerststallen een sfeer waar je van moet houden, maar deze waren uitgestald in de historische toren van Esanatoglia en gemaakt door de schoolkinderen. Het had net dat tikkie extra. Het was reuze kunstig gemaakt en duidelijk onder goede begeleiding. Zelfs een mozaïek van "moeder met kind" wordt knap als je je realiseert dat blagen van een jaar of 9 dat gemaakt hebben. Opmerkelijk was dat de drie koningen en een herder op hun weg naar het kindeke waren gejat en dat in een gemeenschap van nog geen 2500 m/v. Onze gids ( de wethouder) heeft de pastoor hier van in kennis gesteld en die zal er aandacht aan besteden in de preek van aanstaande zondag, opdat de ladro het alnsog terugbezorgd. Misschien een idee als uw fiets weer eens gepikt is.
Het is niet zo dat we nog in de feestdagen zijn blijven hangen. We zijn weer volop aan het verbouwen geslagen. We hebben de elektrische bedrading door de sleuven geleid en een begin gemaakt om de ravage van muren te herstellen. Naast het vullen van gaten moet er een hele nieuwe stuclaag op de muren aangebracht worden. Dat betekent dat we aan de slag zijn met de intonaco ( en het Italiaanse stucare betekent voegen om het ons niet te makkelijk te maken). Michel is ervan overtuigd dat depressiviteit de meest voorkomende beroepsziekte is onder stucadoors en zelfs Mieke moet bij dit klusje soms hardgrondig vloeken. Kortom stucen is niet onze favoriete bezigheid. Onze lijfspreuk "het is wel makkelijk als je alles kan" is in twee dagen omgeslagen naar "wat zou het toch makkelijk zijn als je alles kon". Uiteindelijk wordt het toch netjes glad en waar dat niet zo is noemen we het rustiek. Gelukkig hebben we ondertussen een zuidelijk windje en dus een graad of 12. De muren drogen nu beter en dat is wel fijn als je meerdere lagen nodig hebt om tot een glad resultaat te komen.
Inkoop voor de elekitriciteit is een verhaal op zich. En we willen ons nu al excuseren als er teveel technische termen in voor komen. We gingen materiaal halen bij een speciaalzaak in Matelica. Voor het buizenwerk en de kleuren van het elekrische draad is ons italiaans ondertussen voldoende, maar wat maak je van "lasdoppen"? Om dat woord te omzeilen namen we een voorbeeld mee uit onze oude voorraad uit Nederland. De lasdop had de beste man mai ho visto en waar dat ding voor moest dienen. Dus hebben we hem het nut van de lasdop uitgelegd in ons beste Italiaans. En gelukkig, ze moeten in Italie ook de draden aan elkaar knopen en werd ons het Italiaanse alternatief getoond. Een Italiaanse lasdop lijkt nog het meest op een eenzijdige kroonsteen. De electriciteitsdraden zijn hier niet massief maar van gevlochten koperdraad. De Hollandse lasdop klemt en is niet goed voor het Italiaanse draad. (bent u er nog?). We zijn vergeten te vragen hoe deze lasdop heet, dus de volgende keer moet het voorbeeld weer mee. Verder hebben we ons laten voorlichten over het verschil tussen de Europese en de Italiaanse stopcontacten. Hoe lang is het nu geleden dat er Belgische randaarde bestond? Ja, dat bestond echt. Kom nou, horen we u denken. Het is 2008, en wat is er mis aan de Europese standaard? Het Italiaanse stopcontact is goedkoper. Maar het Europese kan ook een Italiaanse stekker bevatten. Jahaa. Er is trouwens een goede handel in verloopjes van italiaans naar Europees. Wij gaan de meeste stopcontacten maar dubbel uitvoeren om iedereen tevreden te houden. Nu, met dit soort moeilijke beslissingen worden wij dagelijks geconfronteerd.
Dan de prijsvraag voor de namen van de appartementen. Nooit hebben we zoveel inzendingen met ideeën en adviezen van u ontvangen. Kijk om je heen, zoek het in de literatuur of laat je inspireren door de omgeving waren veel gehoorde suggesties. Iedereen vond dat het Italiaanse namen moesten worden. We neigen voorlopig naar: Ieri, oggi & domani voor de appartementen, naar de trilogie met Loren en Mastroianni. En voor de gastenkamers il lupo, l’aquila en il topo, naar enkele van de dieren die we hier het afgelopen jaar rondom het huis hebben gezien. Het is onmogelijk om een winnaar aan te wijzen.. Iedere inzender kan dus een prijs op halen en kiezen uit een pot jam, likeur, een bosje groen spul uit de moestuin of wat ons land verder nog produceert.
In januari verwachten wij de beslissing te horen over de europese subsidie voor Faranghe! In spanning wachten we de uitslag af.
