Heb je de laatste dagen oponthoud gehad door de Giro d’ Italia? Heb je genoten van het roze geweld? Michel, aartsconservatief als het om fietsen gaat, vindt het helemaal geen pas hebben. De Giro, noch de Fuelta, laat staan de Tour dienen in Nederland te beginnen. Daar start de Ronde van Nederland, punt. Voor je het weet start die straks in Denemarken en gaat Luik-Bastenaken-Luik van Gent naar Groningen. Terwijl wij hier in afwachting zijn: de Giro gaat op zo’n 60 kilometer afstand voorbij aan Faranghe! op 20 en 21 mei. Het is de vraag of we tijd hebben om te gaan kijken. Het is reeds Mei-vakantie in delen van Nederland en de gasten komen langs. We hebben boekingen tot eind mei en in juni komt de boel echt op gang. Het seizoen staat voor de deur en er is altijd nog wel een klusje.
Het zal dus ook wel afgelopen zijn met onze wijntoeren, althans tot het najaar. We kunnen nog even twee soorten aan jouw verlanglijstje toevoegen, beiden zijn rood. De befaamde Conero Rosso, de tweede DOCG uit regio de Marche, heel smakelijk. Heel speciaal is de onbekende Lacrima di Morro d’Alba. Een heel klein wijngebied vlak boven het vliegveld van Ancona. Een wijn met de geur van viooltjes, je vindt het geweldig of helemaal niets, niks ertussenin. Hoe het smaakt?
Krijg een indruk via http://www.bellemarche.co.uk/wine.htm#Lacrima
Om alvast in de keukenroutine te komen had Mieke een ongesorteerde groep bekenden uitgenodigd voor een Italiaanse zondagmiddag met veel eten. Een Duitse bankier met een vakantiehuis, een grafisch ontwerper met een TV producer, die in de buurt een half dorp hebben gekocht (met iets werk) en een Italiaanse standbouwer met zijn Perzische echtgenote, onze stoere kampeerders en wijzelf. Niet geheel toevallig sprak iedereen Duits en kon men elkaar verstaan. Het moment voor sterke verhalen. Gianpaolo, hij was met Koninginnendag in Nederland met een grote groep, want zoonlief van 6 doet aan volksdansen. Volksdansen is hier iets voor kinderen dus de verbazing was groot dat de jongste Nederlandse deelnemer 63 was. Iedereen is hier gewend om ‘s middags een warme maaltijd van minstens een pasta te eten. Zelfs op scholen wordt er gekookt voor leerlingen. De verbazing was dan ook groot toen de kids een lunchpakketje met een paar boterhammen en appeltje kregen en zich afvroegen waar het eten bleef. Het toppunt was de gemeenschappelijke BBQ. De Italianen kregen een bordje met daarop rauwe vlees. Ze wilden het teruggeven omdat het nog niet gaar was, maar werden doorverwezen naar de vuurbak buiten, terwijl het regende. Regende! Je moet weten dat in Italië alles wordt uitgesteld als het regent: afspraken, werk, zelfs begrafenissen. Heftig protest van de kinderen, niet dat iemand van de organisatie het kon verstaan, want slechts weinig Italianen spreken een taal over de grens. Behalve Gianpaolo, die het allemaal smakelijk kon navertellen.
Tijdens het etentje hebben we geproefd van een runderhartragout en filetto met wijnsaus. Van onze buurkoe, want de buurvrouw had ons uitgenodigd om te participeren in de slacht van een koe voor een btw vriendelijk tarief. Wij hebben de vriezer gevuld met een echte Marchesiaannse schonkige bonk en kunnen even vooruit. Komt dat proeven!
