met bureaucratische rompslomp
Een vrij zachte winter dit jaar en we schieten lekker op met de to-do-list. Sowieso heb we geen last van verveling of het zou moeten gaan om al die regelzaken, dat er bij ons af en toe een flinke gaap opkomt. Deze weblog is speciaal voor mensen die de regeltjes in Nederland “zo zat zijn” en daarvoor willen emigreren: een paar anekdotes om ze lekker te maken voor de Italiaanse bureaucratie.
Zo waren wij in de veronderstelling dat wij een Europees rijbewijs hadden. Dat klopt ook wel, maar als je je permanent hebt gevestigd in Italië ben je verplicht die in te wisselen voor een Italiaans rijbewijs. Hiervoor moet je zijn bij de balie van de Motorizzazione Civiele – het Italiaanse CBR – in ons geval die in Macerata, zo’n 60 km verderop. Niet meer naïef hadden we ons goed voorbereid op de rompslomp, ons ingelezen op internet en ook de commercialista om advies gevraagd. Na ons eerste bezoek aan de balie kregen we een lijst mee waarop aangevinkt de ontbrekende documentatie die we nog moesten aanleveren. Ten eerste was onze verklaring van residenza niet actueel genoeg. Geen punt we halen een nieuwe, de leges daarvoor waren peanuts. Ten tweede moest er een gezondheidsverklaring komen. Dat moet bij een speciale arts van de ASLR. Deze man vraagt of je gezond bent en laat je vervolgens een verklaring tekenen dat wat je hebt geantwoord echt waar is. De gezondheidsverklaring is dus je eigen verantwoordelijkheid. Op de medische verklaring een bollo – belastingzegel twv 14 euro -, een pasfoto en nog een fikse rekening voor het onderzoek en we mogen gaan. Bij een tweede bezoek aan de Motorizzazione wordt ons meegedeeld, dat er ook een vertaling van het rijbewijs moet komen. Michel heeft nog geprobeerd de man uit te leggen dat er aan een symbool van een auto met een letter en een datum niks te vertalen valt. Maar helaas er viel niet te discussiëren, het was come le legge (de wet). Met lege handen en ietwat verdwaasd staan we weer buiten. Nu is er in Italië een oplossing voor taaie, onbegrijpelijke bureaucratie: de adviseur. Je stapt een autorijschool binnen, die van ons heet Pecchia, en die nemen je het hele gedoe uit handen. Wel nog even een vertaling van het rijbewijs – we kregen een voorbeeldbrief mee voor de zelfredzaamheid – en die bij het gerechtshof laten echten. De werkwijze is als volgt: ten overstaan van de rechtbank verklaar je dat jouw vertaling op waarheid berust en zet je een handtekening. Na overhandiging van een bollo, krijg je een rij stempels op je verklaring en een verklaring dat je verklaart hebt….enz.
Helemaal bont werd het toen ook onze Pecchia werd weggestuurd van de balie bij de inmiddels gevreesde Motorizzazione. Er moest een kopie van onze identiteitskaart worden overhandigd. Neenee, de kopie van onze paspoorten was niet geldig.. Dom natuurlijk!!. Nee hier dient men te beschikken over een Italiaanse Carte d’ Identita en die is aan te vragen bij de gemeente. Een nieuw Italiaans document zien te krijgen alvorens we een ander Italiaans document krijgen… we begonnen het donker in te zien, Is de winter wel lang genoeg om deze klus te klaren?. Niks anders mogelijk dan hup naar de afdeling burgerzaken van Esanatoglia waar de altijd goedlachse Josephine zorgt voor de aanvraagprocedure. Groot was onze verbazing toen we binnen een half uur weer buiten stonden met twee stuks van het gewenste document. Een rond dansje, echtwaar! Kleinigheidje, met deze identiteitskaarten mogen wij niet reizen door Europa, maar daarvoor hebben we onze paspoorten. Toch?. Nu, na 4 maanden zijn wij dan in het bezit van een Italiaans rijbewijs. We hebben ze goed bestudeerd en er is inderdaad een verschil. Er staat nu alleen nog patente di guida op en niet meer rijbewijs in verschillende talen. Hopelijk begrijpen ze dat over de grens.
Inmiddels zijn we goed voorzien van Italiaanse persoonsdocumenten, want in 2006 waren we verguld met onze passen met een codice fiscale. Zonder dat kan je hier nog geen gsm kopen. In 2010 kregen we ongevraagd een pasje toegestuurd van de Italiaanse staat voor gratis gezondheidszorg. Kijk, dat is hier dan wel weer piekfijn geregeld!
Nog één anekdotetje ? De IAT wil dat wij aangeven hoeveel toeristen wij op ons terrein hebben en hoeveel daarvan buitenlander zijn. Althans dat bleek nadat we op een geirriteerde toon werden benaderd. Het bleek dat aan de hoeveelheid toeristen de subsidie aan de regio le Marche gekoppeld is en dat wij Le Marche dus schandelijk tekort deden. Geen punt, willen we best wel doen en zelfs met terugwerkende kracht. De IAT blijkt een heel hippe club met een website waarop je je opgaves kunt doen. Er wordt om een username en password gevraagd. Geen mogelijkheid om ze zelf aan te maken. Dus de contactpersoon gemaild met het verzoek om inloggegevens. Weken later belt de man weer op, dit maal een beetje boos, waarom we nog niks hebben ingevuld. Omdat we misschien nog op onze username zitten te wachten? Hehe we mogen inloggen en als oudITer zet Michel zich aan deze klus. Stap 1 vul u openingstijden in, eitje. Stap 2 we gaan de gasten van 2010 invullen. Niks hoor de openingstijden moeten eerst door het IAT worden goedgekeurd. Je begrijpt dat Le Marche nog wel even moeten wachten op hun subsidie.
Vooruit, dat het niet alleen kommer en kwel is, dan ook nog deze ervaring: Polizia di Stato, een van de vele politiektakken van Italië. Ook zij willen dat wij hen binnen 24 uur na uw aankomst op de hoogte stellen. (nee dat kunnen ze niet koppelen aan de IAT, vanwege de privacy waarschijnlijk). Moesten wij vorig jaar nog de formulieren bezorgen bij de Carabinieri van Matelica Dit jaar is er de online mogelijkheid! Een aanvraagformulier invullen en samen met een kopie van je identiteitbewijs (jahoor dat mag ook een paspoort zijn) faxen naar de politie. Twee dagen later ontvangen we een persoonlijke e-mail van de alleraardigste ispectore capo Pasquale die de benodigde gegevens meezendt. Korte uitleg over een beveiligingscertificaat dat moet worden gedownload: klik steeds invia (volgende) tot fine (voltooien) verschijnt. Voor de zekerheid een direct nummer erbij voor als er iets onduidelijk is. Attente mensen, hoor die Italianen!
Ook op de foto’s:
Oggi is voorzien van een op maat gemaakte hoekbank met bergruimte, de kussens staan nog op Mieke’s lijstje want zij was druk om deuren van de appartementen van meer dan een likje verf te voorzien. Oggi heeft een overdekt terras gekregen. Dat scheelt tenminste 2 parasols per jaar die niet meer weg hoeven te waaien. De deuren voor het berghok Domani liggen te drogen. Nog wat grint bestellen om het terras op te vullen en da’s ook weer klaar. En de bloemetjes hebben het door, het voorjaar komt er aan!
