Vanaf afgelopen woensdag zijn wij nogal hulpen-loos. Jeroen en Daniel zijn met succes terug gekeerd naar Nederland en hebben als dank voor hun hulp wat van ons mooie weer meegekregen. U allen plukt daar dit weekend de vruchten van, dan weet u bij wie u moet zijn met de bedankjes. Helaas ging er slechts voor een weekend mooi weer in de vrijgekomen ruimte in de achterbak (we kregen een wasbak en schoenendoos bezorgd, dankdank). Dus weet dat het voor u vanaf maandag weer afgelopen is met de zomerpret. Wij zijn ook erg blij met de 10 graden die wij bij u hebben ingeleverd. Het verrichten van fysieke arbeid gaat toch vlotter met een temperatuur van zo’n 25 graden. We beginnen dan wel wel met een truitje aan, want voor je het weet heb je een koudje op je spieren te pakken. Insiders weten dat onze inburgering n echt begonnen is en dat we al een beetje lijken op onze oude buurman met z’n wollen pullover bij 30 graad celcius.
Terugkomend op onze hulpenloosheid, de vier extra handen worden gemist. De laaste muur in de loggia hebben we met ons tweeën weggebroken en het tempoverschil is goed te merken. Het beuken met een moker kan je niet vaak genoeg afwisselen, blijkt. Gelukkig hebben we Bep nog, onze trattorino die precies onder de steiger en door de boogjes past en met haar voorlader (het scheppie van Beppie) veel nuttig werk verzet.
Nu we het toch weer over het klimaat mogen hebben: Het heeft hier geregend! Lekker bijzonder zou u zeggen, maar als nieuwbakken boeren zijn we natuurbewust geworden en ons land kon wel een buitje gebruiken. We hadden de bewuste avond bezoek van Henriëtte en Glenn (de ex-directeur van Mieke en haar marito). Ze trakteerden ons op een heerlijk etentje en op weg naar het restaurant spetterde het al een beetje. Daniel en Michel zijn grote liefhebbers van het roken en dit dient in Italie, ook in de horeca jaja, buiten te gebeuren. Zij waren hierdoor ooggetuigen van de onstane bergbeken die spontaan door Matelica liepen. Na het eten hebben we onze gasten achtergelaten in de mooiste kamer met koninginne-balkon van het plaatselijke hotel. Weer thuis konden we de regenschade opmaken. Na maanden van droogweer raak je vervreemd van het effect van regen. Waren we wel gewaarschuwd om de auto op het asfalt te plaatsen zodat ie niet wegslipt. Over het dichtdraaien van raampjes heeft geen Italiaan gerept. Consequentie was dat we drie dagen lang bij elk ritje natte billen en natte voeten overhielden. Vanaf nu overwegen we bij de aanschaf van een volgende auto naast een airco ook een dompelpomp en plastic stoelen in het geval van ongelukjes.
Groots mag hier worden vermeldt dat Mieke haar eerste tomaat heeft. Hij is nog niet op kleur en is ook nog niet voldoende voor een groot gezelschap. Maar het is een echte tomaat en biologische kweek. Verder heuglijk nieuws is dat de likeuren langzaam op smaak komen. De Vlierbes heeft het in zich om een groot succes te worden. De Kersenlikeur is al verrukkelijk. De likeur van groene walnoot is echter – niet overdreven, – afschuwelijk smerig. Hij smaakt scherp als terpentine en heeft de kleur van ochtendurine waar de dokter van zou schrikken. Dat is dus een verbeterpuntje. Daarom een oproep aan de kenners om tips, advies en aanwijzingen te geven. Voor alle inzenders van de vogelprijsvraag, de Walnotenlikeur is bij deze komen te vervallen als hoofdprijs.
Terug naar de verbouwing. Het breekwerk is zo’n beetje achter de rug. Nog één muurtje te gaan, maar daar zit onze enige werkzame badkamer achter dus die moet voorlopig wachten. Er ligt inmiddels een berg puin op onze oprijlaan. Als dit alles in puinzakken moest worden afgevoerd naar het milieudepot dan zouden we ons fallissement nu al kunnen aanvragen. De heer Udink, www.vooraluwfaillisementenbeludink.nl, staat niet op onze gastenlijst, dus hebben we zelf een oplossing gezocht en gevonden. Roberto wil het graag hebben, want daarmee kan hij een weg aanleggen. Bent u al bekend met het plan om de autostrada van Bologna naar Ancona te verbreden? Volgens ons heeft de onverharde weg beneden naar ons buurhuis tevens oprit naar onze camping, meer prioriteit.
Na al het slopen wordt het tijd om wat op te bouwen. Mieke begint zich wat geremd te voelen in haar kookgebeuren. De recepten waar je een oven voor nodig hebt, liggen nu lang genoeg op de plank. En warmstromend water is wel zo makkelijk. Het gasfornuis is uitgezocht, dus wat let ons? Nog enkele zaken: het ontbreken van een gootsteen met wateraansluiting en het gapende gat die de schouw heeft achter gelaten is niet zo hygienisch. Dus dichtmetselen die handel en morgen gips halen om het glad te trekken. Beetje leidingwerk en een nieuwe kraan en aan de belangrijkste voorwaarden voor een keuken zijn voldaan. Dan hop na de Ikea, ze kennen hier geen 2e pinksterdag dus dat kan gewoon op een willekeurige dag. Kijken of ze hier ook de Zweedse gehaktballetjes kennen.
Terwijl velen van jullie de Gay Parade in Amsterdam bezoeken, gaan wij naar Gastronomisch Pagliano. Pagliano is een buurtschap van vijf huizen, een kerk, geen kroeg, vast wel een pisbak. Al een maandlang wordt er in de wijde omtrek reclame gemaakt voor dit spectakel. Het is goed voor de inburgering en ook gastronomisch zijn we benieuwd. Volgende week de beschouwing.
