Neen, voor een seizoensevaluatie is het nog te vroeg. We hebben gasten en we verwachten nog gasten tot en met de herfst. De zomerevaluatie dan? Ook te vroeg, want het is hier nog steeds dik 30 graden en dus volop zomer. Laten we het een tussen-evaluatie noemen van ons eerste toeristenseizoen. We hebben de maand augustus goed doorstaan, zelfs zonder ingevlogen hulptroepen, helemaal zelf gedaan. We beginnen het vak van pensionhouder annex campingbeheerder een beetje door te krijgen: het is veel kletsen, veel koken en veel poetsen. Vooral het kletsen en het koken bevallen ons. We kunnen nu al vaststellen dat we onze doelen voor dit jaar gehaald hebben. Een van die ambities was het mensen naar de zin maken. En zonder valse bescheidenheid en op basis van de reacties, kunnen we zeggen dat ons dat goed afgaat. Vaak komen mensen wat hyperdepiep en vernaggelt aan van 1600 km snelweg. Een bakkie op het terras met uitzicht tot aan de Sibillini geeft al een beetje zuurstof. En na 1of 2 dagen slaat bij de meesten het Faranghe! gevoel toe. De stilte, de geur van kruiden en gras, de ontspannen sfeer, de mooie stadjes, de vriendelijke dorpelingen, de heerlijke espressootjes, het smaakvolle Italiaanse eten, voor de meeste is dat het dolce vita. Juist mensen die niet zitten te wachten op een disco naast de tent of een animatieprogramma hebben het hier ruim naar hun zin. Nou dachten wij al dat daar een markt voor was. Het is toch ook fijn dat bevestigd te zien. Verder zijn we ontdekt door motorrijders en tot nu toe hele nette jongens en meisjes en alleen met BMW’s. Michel wou zich al de titel BMW-specialist in Italië aanmeten. Daar zien we toch van af, want je legt het niet uit dat de eigenaar zelf op een Kawasaki rijdt. Ook de site www.mmm.eu (Motor Meetingpoint Marche) bleek al bezet. Elise, toch bedankt voor de suggestie.
De variatie aan gasten en hun manier van vakantie vieren, maakt het leuk om een gastenverblijf te runnen. We hebben hele sportieve vouwwagens gezien met een natuurlijk aircosysteem doordat het tentdak open op de wind kan worden gezet. Een andere gast sprak bij het weggooien van zijn kampeeruitrusting “het maak niet uit hoe je deze tent neer zet – recht of op z’n kop – ze lekt altijd”. Ook weten we ondertussen waar je hydraulische olie voor een Citroën haalt. Waar je een autoband en een fietsband kan laten plakken. Dat Beppie met gemak een Peugeot los kan trekken die hangt te kantelen op een helling en dat een ketting die 6 ton kan trekken, daar echt niet van breekt. We weten inmiddels waar je campinggaz kunt kopen voor diverse maten kooktoestellen. En we weten de beste restaurantjes, de leukste en de koelste plekken in de omgeving en de mooiste musea en tentoonstellingen. Dankzij onze gasten. Het enige wat ons echt dwars zit, is het gras. Ook Bep is een beetje depri van onze grasmat. Twee maanden droogte en zon is niet bevorderlijk voor het herstel. Inmiddels hebben we een sproei-installatie, maar die kan je niet gebruiken als er tenten staan. In pijnlijke herinnering wordt gebracht de tocht in de Black Mountains van Wales. Toen Michel, Harry en Robert ‘s ochtends wakker werden en uitkeken over het malse grasveldje met een vlaggenstok in het midden. Toen ze verderop ook de mannen zagen die met zwaaiende goflclubs op hun afkwamen, hadden ze het eindelijk begrepen. Halsoverkop hebben ze de tent uit de grond getrokken (daag, gras) en zijn ermee onder hun arm weggerend. We gunnen onze kampeerders zo’n zelfde sappig veldje. En beheerders van de golfcourse, sorry!
We zijn ook weer in voor nieuwe plannen. We hebben ons door gasten laten voorlichten over de mogelijkheden van de moderne GPS. Nee, niet de dom-dom achter de autoruit. Die brengt onze gasten op een route dwars door smalle dorpjes en levert hen dan af – als ze pech hebben – bij een zandweggetje en wij hebben asfalt tot aan de voordeur. Of met geluk bij een barretje of het dorpsplein van Esanatoglia. In het dorp weten ze daar wel raad mee: zij bellen Roberto, die belt ons, en dan halen we de verdwaalde gast op.
Terug naar de GPS, we hebben kennisgemaakt met digitale topografische wandelkaarten en kruimelroutes. Je laadt het apparaat met een detailkaart tot het niveau bospad en zet zo een wandelroute uit. De volgende die de route wil lopen, kan dan jouw pad volgen. Gezien de belabberde staat van markering op wandelroutes in Italië, lijkt ons dit een perfect hulpmiddel. Als wij vakantie hebben deze winter, gaan we een stel paden uitzetten en dan vind je die op onze site om thuis alvast te downloaden.
Nog even over het Pagliano feest: Dit dorp van vijf families organiseert elk jaar een zomerfeest. Dit jaar verkochten ze pannini met eigengemaakte salamies, kazen en bresaola. Op de dansvloer werden varianten van de horlepiep gedanst. De oude mannen keken met een schuinoog naar de dansvloer en spraken over hun vroegere prestaties. En Michel? Die wilde niet dansen.
