Whatishap

tussen Befana en Valentijn
Italië hoeft zich geen zorgen te maken over de drinkwatervoorziening dit jaar. Er is zoveel regen gevallen dat Rome onder water dreigde te staan, de treinrails met trein van de Cinque Terre afgleed, dat de rotsen los kwamen in de Alte Adige en dat we hier in Le Marche en Umbria ook een flink aantal frane konden tellen: de grond is verzadigd van regen en wij hebben er ook genoeg van. Je vergeet het weer snel maar het was ook mooi weer, familie weer.

Befana  de deur uit en familie over de vloer. Dat heeft in januari altijd mooi weer tot gevolg. Zus Karine, haar man Jan en Mieke’s moedertje van 87 kwamen hartje winter door de Alpen gereden om hier in de ligstoelen bruin te bakken. Tenminste, als ze niet aan de workshop pizzabakken deelnamen en minstens klaar waren met het stookhout sjouwen. He? Nee, zo erg zijn we niet! Moeders’ taak was uitkijken over de vallei met een warme deken over haar knieën.

Verder is de winter natuurlijk voor onderhoud, voorbereiding en voortschrijdend inzicht.  Het onderhoud schiet al lekker op hoewel het nog iets te vochtig is voor buiten schilderwerk. De voorbereidingen bestaan in deze tijd uit het maken van likeuren. De olijvenlikeur is pronto. De laurier moet nog wat liggen. We hebben voldoende limoncello en arancielo om een warme zomer aan te kunnen en dit jaar (NIEUW!) ook een crema variant. We hebben een sinaasappel-koffielikeur (proef het op je tong samen met Michel’s chocoladetaart).  En er is ook een likeur in de maak op basis van steranijs, kaneel en bruine suiker. Die is ook voor ons nog een verrassing.

Wat is nou zo leuk aan het wonen in een kleine gemeenschap? Wel dat je bijvoorbeeld in de winkel wordt aan gesproken door de ex-eigenaar van je auto. We kende de goeie man niet, want we hebben de landrover gekocht bij de garage. Of de auto beviel en dergelijke. En, aap uit de mouw technisch, dat hij nog een paar terrein/sneeuw banden met velg thuis had liggen die op onze auto pasten. Nu hebben we voor een habbekrats een paar wielen onder de landrover waar je in paris-dakar een goed figuur mee zou slaan. Maar ja, nou sneeuwt het niet en voor de Parijs-Dakar moet je inmiddels naar Zuid-Amerika, en da’s te ver weg.

En voortschrijdend inzicht? Al jaren beschikken we over een internetpunt en wifi voor onze gasten. Het internetpunt is inmiddels geheel overbodig geworden. Waren het aanvankelijk grote laptops die door onze gasten de loggia ingesjouwd werden. Nu heeft elke telefoon internet en is het wordfeuten, internetbellen, muziekluisteren, msn, twitteren, whatsap-pen – en hoe het allemaal mag heten – een heel gewone vakantiebezigheid. En dat gebeurde allemaal in de loggia bij het stralingspunt van de Wifi en op een kluitje bij de koelkast met de stroomvoorziening. Haha, dat beeld gaan we missen, want komend seizoen hebben we wifi rondom het huis. Lui hangend in je stoel, met kilometers uitzicht over het dal en een oog op de kinderen in het zwembad? Het kan! Lekker kletsen met je vrienden aan onze biertafels en intussen die ene kwestie googlen? Het kan! Whatsap-pen dat het zo leuk bij ons is, zonder uit je ligstoel bij het zwembad te komen? Si, è possibele!

Maar de prijs voor voortschrijdend inzicht gaat deze maand naar de ENEL, de plaatselijke energie maatschappij. Tot voor kort werd de stroom geleverd door de lucht met ongeïsoleerde koperen kabels aan palen. Hoe eenvoudig je dan met een klein foutje de halve bevolking zonder stroom kunt zetten is nog eens na lezen op https://faranghe.eu/weblog/2009/Herenbezoek. Met een on-Italiaanse snelheid heeft de ENEL hier iets op gevonden en wel door de boel te vervangen door geïsoleerd draad. En nee, dat gaat niet zomaar. Ze hebben de stroompalen die het dichts bij het huis staan, vervangen. Door vrijwel identieke palen. 

Klik je op Michel’s chocotaart, en kom terecht bij een verleidelijk Valentijns recept.