De tour-de-france-deceptie van deze week gaan we verder niet behandelen. Michel is drie dagen chagerijnig geweest en het is in huize Faranghe nog steeds een te mijden onderwerp.
Het dorpsfeest van verleden week was een doorslaggevend succes. Er waren leuke kramen met gevingerverfde borden, geborduurde kleedjes en ganzeverenpennen. Inmiddels heeft Mieke haar eigen punnikset uit Nederland toegezonden gekregen, dus na de lange wintermaanden zullen we volgend jaar met onze eigen stand mee kunnen doen. De afsluiting van de avond was een band met jaren 60 muziek, veelal vertaalde engelse muziek. Gespeeld door een band met een zanger waar (terecht) nog nooit iemand van heeft gehoord. De jongens hebben wat rondgeneuzeld maar alle mooie meiden waren met hun pa of moe.
Met de hulp van ons bezoek is – zonder epo of andre drug – het grote breek- en hakwerk begonnen. Dat ruimt meteen lekker op. De tussenmuren van de loggia zijn verwijderd en alle drie de boogjes zijn open. Dit begint een fantastische ruimte te worden. Ook de toegang tot de hooischuur is weer in zijn oorspronkelijke formaat. We zitten ineens heel goed in de reserve deuren, zie www.vakantieinitalie.eu/merchandise. Veel van de ontsierende water-, c.v.- en electriciteitsleidingen zijn verwijderd. En de puist van een openhaard is weg. Kortom nergens meer stroom, geen verwarming en alleen water in de badkamer. Wat zijn we er blij mee!
Ook bella zijn de plafonds in de kamers geworden. Ze zijn met veel zand gestraald en dat is werkelijk een wonderschoon gezicht. Jammer dat alle vloeren bedekt waren met centimeters zand. Onze gasten vonden echter een “indoor strand” niet zo gek, ze waren de dag eerder schandalig verbrand aan het prachtige strand van Corona en wilden nu wel even overdekt. Toch moest dit stoffige gebeuren worden verwijderd vanwege onze augustus gasten. We waren alleen te belazerd om alles twee trappen af te sjouwen dus hoppa het raam uit. De hele buurt kon mee genieten behalve dan dat er niemand in de buurt woont.
Bij dit alles is Bep voor het eerst nuttig in gezet. Met haar voorlader deed ze goede diensten door het zand naar een verzamelpunt te brengen. Dit is leuker en minder vermoeiend als de kruiwagen tegen de berg op duwen. Bep ziet er ondertussen wat minder glimmend uit maar dat hoort bij een tractor. Hoewel we een wasbeurt wel overwegen, con mano naturlemente.
Onze onbezoldigde attractieverkenners hebben Rome aangedaan. Ze hebben veel gezien, volgens Daniël heeft Jeroen hem door de stad gejaagd om zoveel mogelijk in een dag te kunnen bekijken. We zitten goed in de toeristische informatie en hebben een berg fotos. De reis ging goed tot op de terugweg de trein op het eennalaatste station de geest gaf. Hoewel de speaker aangaf dat het oponthoud slechts 210 minuten zou duren, waren de jonge onderzoekers niet blij. Het feit dat ze om 6.00 uur waren opgestaan, last hadden van chronische platvoeten en dat het ondertussen 22.30 was zal hierin rol hebben gespeeld. Gelukkig kwam er een bus na een kwartier, die de reizigers tot Fabriano brachten, waar wel Jeroen’s auto stond. Lullig voor de rest, maar “problem solved”.
Op de valreep kregen we de gemeenteraad van Esanatoglia op bezoek. Ze kwamen de mogelijkheden voor ons terrein beoordelen. Een camping met caravans lijkt te kunnen. Wat vastere bebouwing wordt onderzocht. Ook de bodem moet onderzocht worden op kunstschatten en milieueisen. De toestemming voor een camping is niet van gering belang, want uit een van deze varianten moet ons inkomen worden verdiend. Of dat goed gaat of dat we binnenkort bij de Lidl solliciteren als vakkenvullers, u kan het op deze weblog volgen.
