Lekkere jonge knapen die de 1600 kilometer in twee dagen hebben overbrugd om tante Mieke en ome Michel op te zoeken. Beetje rare jongens die Italianen aldus Jeroen en Daniel. Ze spreken geen woord Engels; als je een broodje besteld bij de toonbank dan stuurt ze je weg richting kassa, geen idee waarom; bij het meer knoopt een visser een gesprek met je aan, geen woord van te verstaan; bij het benzinestation kijkt zo´n gocer in een uniform bij je naar binnen en dan wil die voor je gaan tanken alsof je dat zelf niet kan, en alweer is die niet te verstaan. Afijn er valt nog heel wat te ontdekken voor onze twee gasten. Naar het meer om te zwemmen, naar de grotten want dat is lekker koel, en vandaag naar het dorpsfestival kijken of er nog wat te beleven 😉 valt.
Maar eerst wordt het flink aanpakken. De oude schoorsteen moet verwijderd worden en dat klusje besteedt Mieke graag uit. Verbouwen van een oud huis is spannend en vermoeiend, daar hebben we ons op ingesteld. Maar tegen die schoorsteen kijkt ze al maanden op, met bange voorgevoelens over wat daar allemaal uit kan kruipen. Fijn dat de jongens er zijn.
Wat was er verder te beleven deze week? Ten eerste is onze tractor bezorgd en hebben haar liefdevol Bep gedoopt. Ze is van een schoonheid!! Dat mag ook wel want het is verreweg het duurste vervoermiddel dat we ooit hebben bezeten. Nu de apparatuur nog. Onze eerste poging om een grasmaaier te scoren liep stuk. We kwamen in een grote hal met ploegen, maaiers en frasen voor het grijpen, maar zonder personeel. Met lege handen weer naar huis gegaan, het grasmaaien moeten we nog even uitstellen. Wel als twee kleine kinderen aan het spelen geslagen, tot in de late uurtjes rondjes rijden op Beppie.
Twee dagen later kwam het gasbedrijf met concurrentie. Een graver van hetzelfde merk als Bep met een vergelijkbaar speelgoed gehalte. Deze kwam onze gastank plaatsen. Met een precisie waar je eng van werd groeven ze een gat op de gewenste plek. Daar ging een betonplaat in maatje enorm en dan een joekel van een tank in. Dit alles terwijl de graver een helling aannam waar een gezond mens het koud van krijgt en dat valt hier niet mee op dit moment. De hele zaak is weer tot een mooi terrasje geharkt en klaar was Guiseppe. Helaas ging de graver wel weer op de vrachtwagen en bleef Bep toch een beetje met een onbeantwoorde liefde achter. Slechts troostbaar met een glaasje diesel.
Onze zoektocht naar een “mannetje” voor het stucwerk loopt niet erg soepel. We hadden er één gevonden maar toen die een prijsje kwam maken, schrok hij van de steiger. Er was al een aannemer aan het werk. Schijnbaar geeft dat onderling trammelant, want hij had ineens geen tijd meer. Het schoonhakken van de gevel hebben wij even op pauze gezet, want dat is een te heet klusje geworden met 35+ in de schaduw. In september of zo maar weer eens kijken.
Doen we nog wat buiten roethappen van de schoorsteen en spelen met Bep? Een geinig afdakje timmeren van een paar gevonden telefoonpalen en het grondzeil van onze gasten. Hiermee houden we de eettafel tot een acceptabele tijd in de schaduw zodat er een hapje gegeten kan worden zonder dat iedereen op een Engelsman gaat lijken.
Lara is, hieperdepiephoera, één jaar geworden. Jefta heeft haar zwemdiploma B gehaald. Rasmussen rijdt in de gele trui. Of wij volgende week het gras kunnen maaien? Lees dan verder…
