Binnen een week hebben we ons huis verkocht. Een enthousiaste koper en een deal is alles wat je nodig hebt. Daarom gaan we vanaf september 2005 in een huurflat wonen. Door ons huis nu te verkopen, weten we ons budget en kunnen we met een gerust hart de Italiaanse boerderij gaan zoeken.
We hebben twee weken vakantie en die besteden we aan het zoeken met makelaars. Ik heb inmiddels heel wat aanbiedingen op het internet gezien en adressen van makelaars verzameld. De mooiste huizen voor een goede prijs heb ik met foto en al uitgeprint. Goed gedocumenteerd kom ik bij de makelaar en vertel onze wensen. Mijn inziens erg laconiek zegt ze dat de geselecteerde huizen niet aan onze wensen voldoen. Ze stuurt ons vervolgens met haar assistent mee op verkenning naar huizen, die op geen enkele manier aan onze opgave voldoen. Op twee punten zijn ze allemaal het zelfde: ze kosten twee ton kosten en het zijn bouwvallen.
Dan maar met een andere makelaar op stap. We zien een prachtig huis, waar al appartementen in zitten. Ze moeten weliswaar aangepast worden aan een modernere leefstijl, maar dat vraagt geen moeilijke restauratie. Het huis staat naast een schattig vestingplaatsje, waar helaas slechts een bar met alleen oude mannen op een stoeltje tegen de gevel zitten. Het is mooi voor een foto, maar niet echt levendig te noemen. Aan de andere zijde van het huis staat een fabriekje waar ze, heel rustiek(?), koekenpan-stelen maken. Daar zijn we niet helemaal gelukkig mee, want wat nou als de koekenpanstelen niet meer aan de man te brengen zijn en dit fabriekje failliet gaat. Welke bestemming gaat het dan krijgen? Uiteindelijk besluiten we dat dit niet de idyllische omgeving is die wij van la dolce vita verwachten.
We gaan ook met een makelaar kijken in het omgeving van Bedonia in binnenland van de Ligurische kust. Daar staat een oude Osteria met keuken, kantine en gastenkamers. In het huis zien we een enorm espressoapparaat op de bar staan, en oude ijzeren bedden met medaillons op de hoofdeinden. Prachtig. We kijken uit alle ramen voor het uitzicht, maar waar je ook kijk zie je hoge bergen. Het doet met denken aan een positie waarin je middenin de stad staat met om je heen hoge flats. Bijkomend nadeel is dat op deze bergenweggetjes een ritje naar de bakker uren duurt en dat ik wagenziek wordt van het slingeren. Met moeite nemen we afscheid van dit huis. Op zoek naar het onze.
