Je kan komen
Gisteren hebben we ons 4e seizoen feestelijk geopend, met een glaasje verdicchio in het zonnetje. We zijn er helemaal klaar voor: de badhokken van de camping zijn gepoetst, het gras is gemaaid, de bomen op het veld staan in bloei. Oggi staat te glimmen met een hoekbank met zachte kussens en een overdekt terras met zo’n 30 quintale grint. Dat is 30 maal 100 kilo want grint gaat hier niet per m2 net zoals koperen buizen niet in meters maar in gewicht gaan en schroeven weer in aantal stuks in plaats van in grammen. Ja, ook dat is inburgeren!
Ieri is op een hoger level, want sinds kort is de keuken voorzien van een grilmagnetron zodat je de pizza van gisteren bij het ontbijt kan oppiepen. Spectaculair is de verbetering van de loggia. In de bogen zijn wegklapbare glazen deuren geplaatst. Zonder dat het karakter van het huis is veranderd. De smid heeft ze op maat gemaakt en was op zijn zachts gezegd niet erg te spreken over de bogenmetselaar. Niks was hetzelfde, dus er moest flink gemeten en gepast worden, volgens de wet van meten en persen, aldus Michel. We zijn klaar voor seizoen 2011: dus kom maar langs.
Voor deze run naar de opening werd ingezet hebben we eerst ons traditionele bezoek aan de Nederlanden gebracht. Wat weer vooraf is gegaan door het tevens traditionele herenbezoek. Rob heeft ons dit voorjaar aan een hele berg hout geholpen, waar we zeker een winter warm bij zullen zitten. Bedankt, Rob! In de lage landen hebben we de familie en vrienden bezocht en toch altijd weer te weinig tijd om iedereen te zien die we wilden zien. Sorry! Even een tip voor liefhebbers: Zoekt u een eikenhouten wijnvat als regenton of voor uw wijnvoorraad? Langs de A12 ter hoogte van Waddinxveen zijn ze verkrijgbaar voor weihnãg.
Update: tussen het IAT (Informazione e Accoglienza Turistica, ja hoor, de echte) en ons is het goed gekomen. Eerst was daar nog een brief aan de burgemeester die wij in afschrift kregen, waarin hij ons moest sommeren om de gegevens van 2010 in te vullen. Zoniet, dan zat er niks anders op dan ons een boete te geven. Wij weer onze commercialista ingeschakeld: we willen wel invullen, maar de door ons opgegeven openingstijden moeten eerst nog door een signora of signor van IAT geaccordeerd worden. Okay, dat werd onmiddellijk begrepen en beantwoord – nu per e-mail – met “aha!, u bent uw wachtwoord kwijt. Geen punt hier is een nieuwe. Wij weer aan de slag op hun website (het nieuwe password kenden we al) en opnieuw ingelogd. Alle vinkjes stonden ineens wel goed en invullen maar. De subsidie voor de IAT op basis van onze gasten is nu gewaarborgd. De kans dat u een persoonlijke bedankbrief van de IAT krijgt, lijkt ons klein, dus doen wij het: Bedankt voor uw verblijf.
En dan nog de vermeerdering van onze veestapel. Drie nieuwe kippetjes erbij, zodat we in de zomer weer 5 eitjes per dag kunnen uitgeven. Tokkie 1 en 2 zijn nog niet blij met de uitbreiding. De meisjes moeten nog wat aan elkaar wennen, maar dat komt wel goed. Hier doorheen stampt sinds kort ons eigen composteer apparaat: GFTa (roepnaam thea) is een vrouwtje, 4 maanden oud en is erg goed in het testen van zwakke plekken in het hekwerk. Ze liep fijn te kuieren over het kampeerterrein, even modderbaden bij de grote kastanje en ons in de loggia opgezocht. Ze probeerde via het (gelukkig) beveiligde glas weer naar buiten te komen. Dit werd onze eerste keer dat we gingen wandelen met het varken. Altijd al een droom van ons. En we hadden van Pepe die haar kwam afleveren les gehad hoe je dit aan moet pakken. Nee, ze werkte niet lekker mee. Ze schreeuwde de hele buurt bij elkaar als we haar richting hok probeerden te dirigeren. De Partij voor de Dieren zou er Kamervragen over stellen, zo dieronterend klonk het. Uiteindelijk heeft Michel haar moeten duwen en Mieke heeft haar getrokken richting het hok. Wij waren afgepeigerd toen ze weer terug op d’r stek was. Geprobeerd haar weer tevreden te stellen met een appeltje én we zijn begonnen met het aanleggen van haar eigen poeltje voor het modderbaden. Nee, helaas voor jullie, er zijn geen foto’s van de eerste wandeling met GFTa.
Over vermeerdering gesproken. Onze verzameling Italiaanse documenten neemt verder toe. We ontvangen binnenkort een kiespas. Want als residenza mag je hier stemmen voor de gemeenteraad. Hiervoor vul je een aanvraag in bij Josephine: “Nee, legitimeren hoeft niet, die heb ik zelf getikt”. En over een dag of twee ligt de stempas voor ons klaar. Ook zijn we in het bezit geraakt van een certificaat die wij te danken hebben aan onze aanwezigheid bij de cursus Italiaans per stranieri. Ruimschoots verdient volgens ons. De traditie wil dat je dit rijkelijk gedecoreerde document inlijst en op een opvallende plaats ophangt. Uit het begrip atestato di frequenza kun je opmaken, dat we er niet onmiddellijk als tolk-vertaler mee aan de slag kunnen.
