tot 1 november open
Genietend van onze relatieve rust zitten we hier lekker te nazomeren. De temperatuur is zo’n 25 graden en het heeft – nee het is geen pijnpuntje – eindelijk weer eens geregend. Na 2 ½ maand droogte kon de boel wel wat gebruiken. Er zijn bosbranden uitgebroken en we moesten aan onze gasten uitleggen dat we echt niet op een doorgaande vliegroute zitten maar dat er sprake was van blusvliegtuigen die proberen het Lago van Cingoli naar het nabij gelegen Fiuminata te verplaatsen. Wij hebben weinig te klagen maar jullie in Holland en Belgie des te meer, lijkt het. Ontvingen wij al de hele zomer opvallend veel last-minute aanvragen, die zijn nu overgegaan in open sollicitaties.
Alle gasten zijn ons even lief maar sommige voegen ook wat toe aan ons kennisniveau. Zo hebben wij hier in de omgeving een beest (je ziet hem nooit), die een aardige imitatie van een roodstaartbaviaan kan weggeven. Nu hebben wij een vogelaar op bezoek gehad, die ons wijzer heeft gemaakt. Het geluid blijkt te horen bij de dikke drommel die moeizaam van de ene naar de andere tak vliegt: een kwartel. Dit verklaart ook de onzichtbaarheid en het late uur van krijsen. Kwartels schijnen bijzonder smakelijk te zijn en het jachtseizoen is alweer geopend. En toen ging het flink wat stappen voorwaarts met onze vogelkennis want Michel heeft ze nu ook gezien. Terugkomend van een vroeg klusje draaide hij onze oprijlaan in en stond oog in oog met 2 exemplaren. Terwijl hij er zich van verzekerde dat het hier kwartels betrof groeide hun aantal tot 12 waarvan de laatste hinkte met een mank pootje (dat verzin je niet). Eén keer een beetje gas geven toonde aan dat deze loopvogels wel degelijk kunnen vliegen, hetzij niet van harte.
Over kwartels gesproken, dan het verhaal van onze dove kwartels. Bianco, inmiddels een serieuze kat van 3 kilo, maakt er een dagtaak van om ons complete glasservies te molestreren. Of het een kwestie van smaak is weten we niet, maar we zijn volgens hem aan iets nieuws toe. Bianca heeft een bijzonder engelachtig kopje, maar dat zegt helegaar niks over haar gedrag: ze snoept uit pannen en drinkt op het aanrecht uit de kraan. Hoe maken we hier modelkatten van, geliefd bij onze gasten? Ze horen niks, ze spelen met de stofzuiger, zogezegd, ze zijn hartstikke doof. We hebben al een paar corrigerende plantenspuiten aangeschaft, maar van water zijn ze niet onder de indruk. Biancaatje heeft al in het zwembad gezwommen en Biancootje wil mee onder de douche.
Waar kan een mens zich mee bezighouden als er nog niet geklust mag worden en de boeken al uit zijn? Met de voorbereiding voor het maken van nieuwe Limoncello! Bijvoorbeeld. De toch niet onaanzienlijke voorraad van vorig jaar is bijna op. En er zijn gasten die hebben geroepen dat ze volgend jaar er speciaal voor terugkomen. Een aantal liefhebbers vroegen ons naar het recept, en we delen graag al onze geheimen, dus klik voor het volledige limoncello recept. We hebben ook een zeer plaatselijke variant bedacht (alleen op Faranghe!) wat wij aranciella noemen. De basis van deze likeuren is het macereren van de schillen in 98% alcohol deze is eventueel te vervangen door goedkope wodka. Wij raden dat niet aan. Kom naar hier en schaf je zo’n fles met 98% aan, gewoon in de supermarkt.
Alleen maar lol en vreugde in het altijd mooie Esanatoglia? Neen!. Na vele jaren sluit een van de belangrijkste ontmoetingsplaatsen in ons dorp, tevens leverancier van heerlijk schepijs. Wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd (nee die ligt hier niet op 40) ging de bar van Mimo en Alida sluiten. Er is geen opvolger gevonden. Als je de openingstijden van 5 uur in de ochtend tot 12 nachts combineert met de prijs van een koffie (80 cent) dan ligt dat eigenlijk wel voor de hand. Zelf vonden ze het sluiten een reden voor een feestje waarbij alle klanten van het Esanatogliese establishment waren uitgenodigd. Uiteraard mocht de toeristensector – wij – daar niet bij ontbreken. Het feest speelde zich af in een ruimte onder het huis waar men met gemak een fiat 500 museum kan beginnen. Of een bar natuurlijk…..
Zo, wij hebben de winter- en voorjaarsgroente weer in de grond zitten, de winterkleding is gewassen en een voorraad appels bij de buren gehaald. Het leven met de seizoenen is een mooi ding. Wij zijn toch niks vergeten?
.JPG)
