Dit zou de eerste week voor ons als daklozen worden. Niets is minder waar: de bouwvakkers zijn zo watervlug dat het dak al weer dicht is. Michel was fantastisch want hij heeft aan de capo (het opperhoofd van de bouw) op z’n beste Italiaans gevraagd of de dakspanten allemaal wel goed waren. Dit werd bevestigend beantwoord. Maar Michel had toch enige twijfel en nodigde het opperhoofd uit om samen nog even op het dak kijken. Na enige discussie (!) kwamen ze tot een vergelijk, dat er toch 3 balken aan vervanging toe waren. Al was het maar voor onze gemoedsrust. De capo vond dit geen punt, maar de man die net de bewapening had gevlochten en die dat weer los kon knippen, dacht daar iets anders over. De Italiaanse vloeken waren redelijk te volgen en wat hij voor de rest riep heeft ons definitief overtuigd van zijn pools/russische achtergrond. Het was vervolgens zo gepiept. Tenminste voor een relatieve buitenstaander die vanaf de grond staat toe te kijken.
Het was sowieso een weekje om te vieren: we zijn op audiëntie geweest bij de burgemeester. Jahaa! Via Roberto hadden we het telefoonnummer van een mevrouw die hier in de buurt woont en door een verblijf van 20 jaar in Nederland onze taal en het Italiaans vloeiend beheerst. Mieke was op het briljante plan gekomen om haar te benaderen als tolk bij onze aanvraag voor verdere vergunningen. Tijdens het telefoongesprek vroeg zij direct met wie wij op het stadhuis dan een afspraak hadden. Met niemand nog natuurlijk, we wisten nog niet bij wie we moesten zijn en we wilden eerst weten of we voor het tolken een beroep op haar konden doen. Anders moesten we de vergunningaanvragen toch nog wel even uitstellen, waarschijnlijk tot les 25. Nou een afspraak met de burgermeester leek haar het beste en ze zou even kijken of die morgen tijd had. U begrijpt dat wij ondertussen met onze mond open zaten. Wat bleek het geval, deze mevrouw was zelf raadslid van ons mooie dorp en had op zaterdag toch een afspraak. Binnen 5 minuten belde ze terug dat dat wel gecombineerd kon worden.
Op zaterdag rond 10 uur werden wij enthousiast ontvangen door het raadslid , de burgemeester en een ambtenaar die werkelijk alle dossiers over ons huis te voorschijn kon toveren. Probeert u dat eens met Deetman of de burgermeester van de Lingewaard zou ik zegge. Wij hebben een gesprek gehad over het starten van een minicamping met een aantal bungalows. Zij zien het helemaal zitten, moet natuurlijk wel binnen de wet passen. Het is hun ambitie om Esanatoglia op de kaart te zetten en kunnen daar ons initiatief goed bij gebruiken.. Over een aantal weken komt de historicus annex ambtenaar van de vergunningen terug van vakantie en dan starten ze met ons de procedure voor het kadaster, de tekeningen en de voorschriften. We kregen vervolgens een rondleiding door het stadhuis waar de restauratie volop in gang is van frescos, theaterzaal en galerij. De oplevering is te verwachten in 2008 en we hebben hen beloofd dat jullie allemaal komen kijken tegen die tijd. Bij het afscheid kregen wij nog te horen dat er zo te zien geen problemen waren en dat het misschien net niet voor augustus rond zou kunnen zijn. (u weet in augustus is Italië op vakantie). Onze inschatting: als we dat maar halen voor 2009, bleek weer eens van een ongegrond pessimisme.
We kregen ook nog wat geschiedenis mee.
Esanatoglia is samengesteld uit de namen Esus (een Keltische oorlogsgod) die de naam aan de rivier Esino heeft gegeven en Santa Anatoglia. Een vrouw die heilig is verklaard omdat ze het klooster Sant’Angelo heeft gesticht.. De campanile geeft toegang tot de oude stad en dateert al vanaf de eerste eeuw, in de tijd van keizer augustus. Het stadje zelf dateert uit de vroege middeleeuwen en is gebouwd om het zomerverblijf van de hertog van Camerino. Er is ons nog een rondleiding beloofd dus een van de volgende keren kunnen jullie nog meer feiten lezen over het altijd schone Esanatoglia.
Dit zou trouwens ook de week van de tractor worden, maar helaas dat is nog niks geworden. Intussen staat al wel de jonge kweek van Mieke in hun bakken te gillen om de koude grond (zo heet dat in boerenjargon). Zal toch niet zo zijn dat we middeleeuws met de hak de grond zelf moeten bewerken. Nee, zeker niet.
We lezen op nu.nl dat jullie een heus weeralarm hebben gehad met een echte windhoos. Hier daarentegen is het behoorlijk warm, maar ’s avond – nadat de electriciteitsdraden ons hebben gealarmeerd – koelt het lekker af met een stevige wind. Af en toe schudt ons caravannetje op z’n grondvesten, maar geeft niet, die wordt al een echt thuis. Dat is ook wel nodig want de bouwvakkers hebben aangekondigd dat ze het werk niet af kunnen maken en dat we een maand of zo moeten wachten voordat ze aan de hooischuur beginnen. Wij hopen en zullen er uiteraard op aandringen dat ze het huis wel afhandelen met een echte deur naar de gesloten kamers en het zandstralen van de plafonds. Of we een beetje goed uit deze onderhandeling weten te komen daarover een andere keer.
