en handige jongens
Ons mooie land is onlangs opgezadeld met een enorme regeringschaos. Aanvankelijk leken de verkiezingen een eitje. Volgens de opiniepeilingen stevende centrumlinks (een coalitie van meerdere linkse partijen) af op een overtuigende meerderheid. En toen was ie er weer: Berlusconi. De zaterdag voor de verkiezingen viel de brief in de bus (eigenlijk mocht er geen campagne meer gevoerd worden): Zijn partij zou bij een overwinning de onroerendgoed belasting van 2012 teruggeven. Een volstrekt ongeloofwaardige belofte, want waar komt al dat geld dan vandaan? Het was een schot in de roos: veel mensen klaagden over de hoge belasting op hun eerste huis (en veel Italianen hebben in hun familie ook nog een tweede of derde huis, waar ze mede-eigenaar van zijn). Met deze meesterzet (of boevenstreek) klom de Partito di Liberta van een historische dieptepunt naar een positie van de lachende tweede.
In de tweede kamer heeft centrumlinks weliswaar een meerderheid vanwege het stelsel dat de grootste partij in iedergeval 55% van de zetels krijgt (centrumlinks nipt de grootste partij had 26 % van de stemmen). In de eerste kamer is de verdeelsleutel anders en zijn er 3 grote blokken: centrumlinks, Berlusconi en de partij van Beppe Grillo (een soort tegenpartij). Er zijn er twee nodig om een meerderheidsregering te vormen. Centrumlinks wil wel samenwerken, maar niet met Berlusconi. Beppe wil met niemand samenwerken en al helemaal niet op basis van compromissen. Berlusconi wil met iedereen samenwerken want hij heeft nog wat wetgeving nodig om zich uit de gevangenis te houden. Binnenkort komt nog de presidentszetel van Napolitano vacant. Dan hebben we geen regering én geen president. Inmiddels heeft de 87 jarige Napolitano een club van wijze mannen (?!) aangewezen uit linkse en rechtse hoek. Misschien gaan die een regering van nationale eenheid vormen. Iets positiefs te melden? Ja drie ex-parlementariers zijn hun onschendbaarheid kwijt en konden opgepakt worden vanwege vermeende fraude, corruptie en banden met de maffia. Handige jongens en een wonderlijke politiek, da’s ook Italië.
En wij? Gebukt onder politieke perikelen lamgeslagen? Neej. Het is voorjaar! Neej, niet jaloers worden nu, het is voornamelijk voorjaar in meteorologische zin. Prachtige dagen waarbij de temperatuur hard probeert de 20° Celsius aan te tikken, afgewisseld met doorweekte dagen van net boven het vriespunt. Sommige bloesems laten zich – tegen alle verwachtingen in – gewoon zien. En de vogels zijn begonnen met het flirten en fluiten er op los. Dus het is toch écht wel lente.
Na de beurzen hebben we ons zelf eerst op een weekje vakantie getrakteerd en zijn we serieus met Wordfeuten begonnen. Daarvoor hebben we de tijd, want op de zomervakantie na proberen we zo’n beetje gelijke tred te houden met de vakanties in het basisonderwijs. Onze rarawaarisdekrokusvakantie werd onder meer opgeluisterd door onze (inmiddels rituele) wintersport. De wintersport viel dit jaar op een vrijdag.
Daarna kregen we (traditiegetrouw) Rob op bezoek om onze laatste puntjesopdei acties te ondersteunen. Dankzij het wisselvallige weer hebben we de laatste dooie bomen verwijderd en een paar restaurantjes uitgeprobeerd. De bezigheden voor de start van het seizoen gaan tussen de buien gewoon door. De opbouw van de pergola op de camping is – na een vertraging omdat Michel geen zin had in volgelopen laarzen – voltooid. Dit keer hebben we serieuze balken gebruikt en gaan we een zonnedoek spannen die we voor de winter verwijderen. Zo zal deze pergola meerdere seizoenen overleven, maar daarover meer in de blog van november of februari. Mieke heeft nieuwe borden gemaakt om jullie de weg naar Faranghe! te wijzen en inmiddels zijn ze ook geplaatst, ook al was het met een volgelopen kraag. Het terras is uitgezet en de citroen- en sinaasappelboom staan er in volle glorie bij. Weliswaar zin om van het uitzicht te genieten, wacht ook dit op zonneschijn. En zo zijn er wel een 50tal andere klusjes die om een weekje mooi weer vragen.
Alles ging abbastanza bene tot we gisteren (of was het eergisteren) naar de nieuwe paus zaten te luisteren op het journaal en wat zegt Franciscus? “Mille grazie per i fiori da Paese Bassi”. Weg traditie! Weg gezamenlijke publiciteitsstunt van het Vaticaan en de bollenstreek. Hoe was het ook al weer vroeger? “Bedajnkt for die bluuumen aus Holland, die ok dit jaar weer het sint Pietersplein opleuisteren.”
Ja zo hoort dat!
