Het is zover, de bouwvakkers zijn deze week hard aan de slag gegaan en het huis staat vol in de steigers. De actie die we konden gebruiken want als het dak niet af is dan kunnen wij op een gegeven moment (uno momento dato, ja ook in het italiaans) niet meer verder. En we willen mei volgend jaar kunnen starten als agriturismo. We hebben ommiddelijk gebruik gemaakt van de toegang tot de onbereikbare plaatsen in ons huis. Zo hebben we een dicht gemetseld raam geopend. Dit is het raam in onze toekomstige slaapkamer waar de zon door opkomt en een verbijsterend uitzicht op het dal geeft. Op bijgaande foto zult u zien dat het dichtmetselen van zo’n raam niet mag volgens het Verdrag van Geneve.
Met het arriveren van de bouwvakkers bleek ook gelijk het nut van onze italiaanse les. We konden vloeiend zeggen hoe we heten (Migel en Miegie) en waar we vandaan komen. Ook kunnen we tot duizend tellen (wat je dan weer niet doet want dan missen ze gelijk een steiger pijppie). Jammer is dat die gasten je dan ongeïntereseerd aankijken en daarna terzake doende vragen gaan stellen die we pas in les 12 krijgen. Ook zijn de geheime kamers geopend: twee ruimtes die afgesloten waren om redenen van teveel ruimte of vanwege het lekkende dak. Hier blijkt de vloer 20 cm verlaagd te zijn. om onduidelijke redenen. Het zal nog wel wat worden om dit in de toekomst recht te breien.
Het “Tineke” weer is gaan liggen en het is het gelijk weer 28 graden, dus het droogt wel weer op en dat is nodig. Het thema “weeralarm” is hier niet ingevoerd, ook niet als de hagel met eieren uit de lucht valt. Je moet gewoon naar de electriciteitsdraden luisteren en dan ben je gewaarschuwd.. Wel heeft de overvloedige regen er voor gezorgd dat ons zwembad weer geheel is afgekoeld en erger de vliegende alg-vertroebeling heeft opgelopen. Gelukkig is daar wel een online shop voor, en hebben we op z’n italiaans de zouten, chloren en de PH testers besteld. Afwachten wat onze geliefde postatrice ons komt bezorgen.
Het “wormvormig aanhangsel” (varkenskot) is slechts half gesloopt, ondanks Michel’s belofte om die de eerste dag gelijk om te duwen. Het zit toch net iets beter in elkaar als gedacht en er zitten waardevolle materialen in, zoals bouwstenen en dakpannen, die we met zorg verwijderen.
Michel heeft iets belangrijks geleerd met italiaanse les. We kwamen uit de bank. Michel liep voorop een shaggie draaiend, geschoren noch gewassenen. We werden meteen staande gehouden door de carabinierie. Dat is een tak van het leger die mitraillieurs dragen en dienen tegen gespuis en boeven. Documenti, per favor en de vraag of we toeristen waren. Veiligheidshalve hebben we toch nog maar even “si” gezegd, vanwege de distantie. Michel heeft zich voorgenomen dat dit voor de laatste keer is: hij heeft daarom uit zijn hoofd geleerd “No, non siamo touristi, abito a qui”(vrij naar een button die eind jaren 80 opgeld deed op het Waterlooplein (I’m not a tourist, I live here).
Tot onze vreugde krijgen we veel reactie op onze weblog. Er zijn een aantal terugkerende vragen die we hier in het algemeen willen behandelen:
Wie is Roberto: Onze buurman en tevens verkoper van ons pand. Met de overdrachts datum door ons gemats met 30 mile belastinggeld.
Wie is Paulo: De aannemer en tevens eigenaar van 999 steigerpijpies.
Wie is Tineke: Ex-collega van Michel die waar ze ook naar toe gaat altijd rotweer heeft.
Houdt Michel zijn buik in op de foto van verleden week: Het antwoord moet ja zijn, er moeten 2 keer per dag overheerlijke recepten van Mieke uitgeprobeerd worden. Dan kan je sjouwen wat je wilt, maar dat is niet te verbranden. Gelukkkig staat de weegschaal nog in Eden.
Wat is er met Eden: Daar staat nog steeds onze container met onze inboedel. Ach we missen het niet. Misschien met uitzondering van de motor, die zou niet gek zijn met dit weer.
Wie is die mooie meid op de foto: dat is ons nichtje, Lara, die één jaar wordt 21 juli a.s.
We zijn al echt als boeren in ’t buitenleven. Behalve dat er nog geen tractor is om de moestuin aan kant te maken, hebben we al wel een oogst van kersen en groene walnoten. De groene walnoten hebben we geoogst omdat er takken verwijderd moesten worden om ruimte te maken voor de steigerpijpen en Mieke een recept op het internet vond waaruit bleek dat je notenlikeur uit de groene walnoten kan maken. Dit recept gaan we proeven in augustus. De kersenlikeur gaan we proeven in oktober. Dit ter informatie voor degene die hun vakantie nog willen plannen voor dit jaar.
We hebben geprobeerd om via internet een tractor aan te schaffen. Geweldige prijs, bezorging in Italie, via een Roemeense-Hollandse connectie. De alarmbellen gaan loeiend hard want hij wil betaald worden via Western-union en is ontraceerbaar wat adres betreft. Daarom gaan we maandag naar een paar Italiaanse handelaren. De prijs is beduidend hoger, maar handje contantje geeft wel een stuk zekerheid. Daarover een volgende keer.
