Augustus, de nationale vakantiemaand van Italie, dreigt er aan te komen. Onze bouwvakkers zijn alvast op vakantie (hun augustus valt vroeg dit jaar). En gelukkig, de daken van het hoofdgebouw zijn af. Het is werkelijk prachtig geworden. In september komen ze terug pm de bijgebouwen van nieuwe daken te voorzien. En dan hebben we een vorstelijk terras. Visueel is het niet erg sterk zo’n steiger om het huis voor nog zo’n 2 maanden (deze keer dan ook geen trotse beelden). Maar we pakken wel het voordeel van de steiger en de cementmolen die zijn achtergelaten. Zo moet de achtergevel opnieuw gestuct worden. Daarvoor moet eerst het oude kalkcement eraf gebikt. Dit hadden wel willen uit besteden maar gezien het feit dat ook wij elke euro maar een keer kunnen uitgeven zijn we moedig zelf aan de slag. Dat bikken kan je beter over meerdere dagen verdelen, want het is slopend (ook figuurlijk). Het moet wel op tijd af, want we willen een “mannetje” laten stucen en dat moet voordat de aannemer terug is, anders hebben we een extra rekening voor steigers en cementmolen aan ons ribben. We hebben een toezegging dat de zandstralers donderdag komen. Daar kijken we – en onze toekomstige gasten – echt naar uit. Totdat dit klusje geklaard is, zal ons bezoek in een tent moeten overnachten. Het uitschudden van je dekbed is niet goed genoeg als het plafond gezandstraald wordt.

Ook in de supermarkt is te merken dat het vakantietijd is. Steeds meer stranieri en daar wordt je zelf meer inlander van. Wij buitenlanders zijn altijd herkenbaar; als we rood zijn, zijn we Engels; als we pindakaas zoeken, zijn wij Hollander; als we door de zaak galmen, zijn we Duitser;, als we met het hele gezin komen inclusief opa, zijn we Fransoos; enzo verder. Kunnen we ons lekker uitsloven door in hun eigen taal te vragen wat ze zoeken en dan de Italiaanse vertaling te geven. Tenminste, als we dat al op les gehad hebben. Anders zeggen we gewoon dat ze dat hier niet kennen.

Ook ons contact met de gemeenteraad van Esanatoglia is weer tot stand gebracht. Vandaag is ons het zomerfestivalprogramma persoonlijk bezorgd en er is veel te doen voor zo’n bescheiden dorp. Feesten in juli en augustus met theater, muziek en eten, vaak eten. Komend weekend is er een markt met streekproducten en – gerechten, daar valt vast weer wat lekkers te proeven dus daar moeten we heen. We moeten nog even wachten met een eigen stand met onze producten.

Na klachten over onze wat eenzijdige benadering van de natuur (onze katten, de wolf en vreemde vogels) deze week ook een weergave van de flora op ons terrein. Sinds we hier wonen, weten we dat we onwetende stadskinderen zijn. Dus wat ons betreft zijn het allemaal bloemen, mooie bloemen. We zijn op zoek naar deskundigen onder u die wat meer tekst en uitleg kunnen geven bij de beelden die we hebben gemaakt.

Als gevolg van de vakantietijd hebben wij ook ons reserveringssysteem moeten starten. De belangstelling is overweldigend. We kunnen uitkijken naar een bont gezelschap die voor korte of langere tijd ons met hun bezoek blij komen maken. Zo bestaat de voorlopige lijst al uit een kersverse inginieur, een directrice van een groeiende organisatie, DE witte meneer met (en nu ook officieel) witte wief, onze persoonlijke kleuradviseur en zijn vrouw, onze dhr en mw Merchandising en niet te vergeten ons nieuwste nichtje (met haar ouders waarschijnlijk). Maar we hebben nog steeds plek zat, we hebben speciale familieplekken, nauwelijks sanitair en genoeg te doen.

Zouden we bijna vergeten om over het weer te praten. We willen graag dat jullie binnen blijven vanwege het gevaar van onweer. Wij moeten ‘smiddags stoppen met werken, nu niet alleen om een zonnesteek te voorkomen, maar ook vanwege de tour de france., via de radio van het internet. Af en toe hoor je Michel in zichzelf praten ondermeer dat Rasmussen voor de gele trui moet gaan en niet zo bescheiden alleen maar voor de bolletjestrui. Of zijn advies is opgevolgd, weten de liefhebbers inmiddels.

fotos van boven naar onder: De Wilde Peen, de Fresia, het kaasjeskruid, Wilde Cichorei, de Haagwinde of Pissepot en Leeuwenbekjes. Foto bovenaan de pagina: de bonte dovenetel. Over de juistheid van de namen kan gecorrespondeerd worden via info@vakantieinitalie.eu

<< Terug naar Onze Emigratie