Terra bagnata, dat is de Italiaanse variant voor verzopen land. De kans op overstromingen neemt toe, niet alleen die van de Tiber, maar ook hier op 450 meter hoogte. Het regent al dagen, hard en het is daarbij stormachtig. We lopen ook het risico van een frana, een aardverschuiving. We zitten hier dus middenin de natuur. De boeren hebben op deze regenperiode gerekend en in de akkers geulen getrokken om het water af te voeren naar de beek beneden. Je zou geluid bij de beelden moeten hebben, al dat stromende en stortende water maakt lawaai als een waterval. (wie zijn tentje ooit dicht bij zo’n idyllische waterval heeft gezet, weet wat we bedoelen).
Alhoewel deze regenperiode eeuwig lijkt te duren was het november nog schitterend en droog. November is de oogstmaand voor de olijven en we hebben onze eerste oogst binnen. Wat groene (de rauwe) olijven zijn opgepot en de zwarte (de rijpe) worden nog ontbitterd in het zoute water. Mooie opbrengst, te weinig om er olie van te laten persen, maar genoeg als antipasti. We zijn vol verwachting naar de smaak. Mieke’s zus, Karine, wilde persé de aardappels rooien die ze tijdens haar bezoek in februari met moeders van 81 jaar had gepoot. De verklaring dat die aardappels al lang verdroogd waren in de hete zomer en er maanden na de oogsttijd (augustus) echt niks meer te rooien valt, werd niet gepikt. Die eigenwijze zus (zou die karaktertrek in genen zitten?) was niet te stuiten: hooivork in de grond en jáhoor: een kist vol met aardappelen om de winter door te komen en ook nog pootaardappelen voor het nieuwe jaar. Zus, bedankt!
Ook begin december hadden we nog zonnige weer en hebben we met Aart en Hetty Gubbio bezocht, een lekkere cappu(ccino) op het terras genomen en op ons gemak door het stadje geslenterd. Leuke winkels met stoffen, delicatessen en kunst, prachtige middeleeuwse architectuur en een wonderschoon uitzicht vanaf de basiliek over de stad. Een attractie is de funivia, dat is een open lift die je staand zo’n 200 meter de hoogte inneemt naar de top van de berg. De lift was gesloten wegens onderhoud, dus je kunt veilig mee komende zomer. Aart en Hetty zijn vrienden die met regelmaat Faranghe! bezoeken. Gewoonlijk komen ze het landgoed niet af, omdat we ze bezig weten te houden met klussen, sloven in de keuken en ander hard werk. Maar met die traditie hebben we wel twee keer gebroken met ook een bezoek aan Assisi. Het is elke keer weer fantastisch om de verhalen te ontdekken in de fresco’s op de gewelven, de middeleeuwse stripverhalen. Op de dagen dat het niet zo mooi was, konden we ze verleiden om te klussen onder dak. In de loggia zat op de muren een stuklaag van kalkcement uit het jaar prik. Die hebben ze verwijderd met pikhouweel, het schone handwerk. Nu is de oude natuursteen zichtbaar geworden en – verrassing – een gemetseld boogje boven de deur. Met deze klus hebben we hen een gezonde spierpijn kunnen bezorgen. Nee, geen dank.
Dit voorjaar gaan we de boszoom aanpakken. Flink snoeien om doorkijkjes te maken vanaf de kampeerplaatsen en een pad naar een plaats voor hangmatten tussen de bomen. Een hoop werk, maar gelukkig hebben we een paar stoere handlangers gevonden. En als het meezit zal dat met een voorjaarszonnetje zijn, zodat je niet tot je enkels in de modder met takken hoeft te slepen. Zo’n snoeiweekje Faranghe! is een goeie sosta voor managers, adviseurs, projectleiders, ambtenaren, dienders en ander volk die wel weer eens met de handen willen werken. Dus als je het voorjaar opgeruimd wilt beginnen, mail Faranghe!
Inmiddels heeft de kredietcrisis ook ons bereikt. Ondanks alle mooie verwachtingen die de brief opriep dat we tot de geselecteerden behoorden voor een EUsubsdie, maar purtroppo het geld even op was. En ondanks de waardevermeerdering door van een ruïneuze boerderij een mooie woonplek te maken, is Banca della Marche niet erg toeschietelijk gebleken. Dus Mieke gaat een paar maandjes aan de slag in Den Haag en Rotterdam om al die waardevolle en dure vergunningen te kunnen betalen. Michel blijft hier op de veestapel passen en de voorbereiding treffen voor ons tweede seizoen Faranghe!
Zijn jullie al met de voorbereiding gestart van het kerstdiner? Als je jouw gasten niet bloot wilt stellen aan Crema Dolce (?!?) van Appie Heijn, vind je hier een recept voor een echt Italiaanse panna cotta met vanille en peer.
Smakelijk eten, hele leuke feestdagen en tot in 2009.
