.. en afgekoeld.
Het is lang geleden dat we jou via dit medium spraken. Een aantal van jullie drongen aan “waar blijf het”, velen begrijpen wel waarom en een enkeling heeft het mogen meemaken: een schitterend hoogseizoen met een dikke 35 graden. Vlak na het laatste blogje brak het mooie weer serieus uit. Nu is het hier wel vaker lekkerwarm en we zijn er dol op. Drie maanden met een volle camping en werken in de snikhitte, dat doet een redelijke aanslag op je energie. Na gedane arbeid lagen we op onze rug naar de sterren te kijken en waren we met geen stok te bewegen richting het internet. Tijdens de kookavonden (kookpitten en vaatwasser aan en de oven aan het gloeien) werd er in de keuken regelmatig een temperatuur van ver boven de 40 graden gemeten. Maar hard werken is goed voor onze lijn en dús klagen we niet.
Hoe was het hoogseizoen? Ondanks alle crisisgeluiden draaiden we een volle bezetting. Het was een mooi seizoen met leuke en zelfs lieve gasten. Onze steun en toeverlaat vanaf het allereerste moment kwam ons trouw in dit jubel jaar bijstaan. Je hoeft z’n naam maar te noemen en iedereen weet over wie je het hebt: Harry natuurlijk.
Ellende of narigheid meegemaakt? Veel lekke banden, één auto zelfs drie keer. Op stap om de virtuoze slide gitarist uit NewYork, Bob Brozman te gaan zien, knalt de autoband bij het parkeren. Een moderne auto wat wil zeggen dat het reservewiel ontbreekt. Dat wordt wachten op hulp, lang wachten. Voor de jongens, want de meisjes mochten naar het concert om Brozman zowel z’n gitaar als z’n publiek te zien bespelen.
Daarna de enorme autoambulance door de nacht dirigeren over de smalle weggetjes terug naar Faranghe!. En dat kan best, want dat was al bewezen na de panne met een Espace. Op zich al een bijzonder verhaal, want we weten uit eigen ervaring dat een Espace een onverwoestbare auto is. Zolang ze het blijft doen tenminste. Bij pech komt hier geen wegenwacht maar gelijk een autoambulance om het vehikel af te slepen. De heren die dit apparaat bedienden brachten Michel tot de uitspraak: nee hè, Peppie en Kokkie over de vloer. Iedereen van onze leeftijd knikte instemmend. Het was duidelijk, een mollige korte en een dunne lange met veel drukke woorden en handgebaren, die nergens toe leiden. Tot een van de kinderen vroeg “Wat is dat eigenlijk, Peppie en Kokkie?” Groot zal dan ook hun verrassing zijn als ze er al googlend achter komen dat ook matrozen pakjes erbij blijken te horen.
Een levendig seizoen met een nieuwe workshop en excursies. Dit jaar kent Esanatoglia een echt tourist info point (!!). De vrijwilligers nemen je bovendien mee de toren in met het oude uurwerk en 14e eeuwse klokken en op rondleiding door de stad. Buuv Mariola heeft onze kinderen opgeleid tot pizzaiola. Ze moesten wel eerst de heuvel oplopen en bedachten na een paar stappen al “een buurvrouw woont toch naast je, het kan het toch niet zijn dat we zó ver moeten LOPEN” Maar ze hebben allemaal, van 4 tot 14 jaar, dapper de 900 meter afstand overbrugt. Terug op de camping toonden ze – met een trots gezicht met nutella vegen – het handjevol pizzaresten aan pappa en mamma en werd het recept opgedreund zodat het thuis ook gemaakt kan worden. Verder heeft Leopoldo mountainbikers gegidst in de bergen rondom Esanatoglia. En niet altijd was de moeilijkheidsgraad op de gast afgestemd, kwam de ene breedlachend terug omdat hij het een belevenis vond, de andere omdat ie het overleefd had. Met een koud biertje komen de stoere verhalen los en dat maakt een hoop goed.
Mariaisindehemelopgenomenendatvierenwedoortepicknicken oftwel ferragosto is wel de meest gesloten dag van Italië en eigenlijk alle weekdagen er omheen. Op deze 15de augustus zijn er zelfs geen snelheidscontroles. Voor gasten uit de grote stad, gewend aan een 24 uurs economie, is dat vaak onbegrijpelijk. Maar de nood wordt een beetje gedempt, want de restaurants zijn daarentegen wel open
Wij dobberen het naseizoen in met verfrissende buien – je kunt het gras gewoon horen groeien – en een aangename temperatuur van 25 graad. Het ideale klimaat om te wandelen over de kam van de Monte Gemmo, de adelaar te zoeken bij Agolla, na een stevige klim een hapje te eten op de Berg bij Bianchina, het meertje op te zoeken bij Sassoferrato. We hopen natuurlijk dat de berichten over nachtvorst bij jullie niet kloppen.
A la prossima!
Hans van Oort bedankt voor het toesturen van de foto `stadswandeling Esanatoglia` en Arjen van Ginkel voor de fotos `verkoeling in het zwembad" en `4 gangen brunch".
