wil je de lange versie
Nu ons toeristenseizoen 2014 bijna ten einde is kunnen we alvast voorzichtig terugblikken. Goeie bezetting, leuke gasten, veel gelachen en hard gewerkt. Dat is de korte samenvatting.

Halsoverkop – omdat de oude boiler het begaf – en passend bij ons groene imago hebben we een warm watervoorziening op zonnewarmte laten installeren met extra elektrische ondersteuning om koude ongemakken te voorkomen. Maar die extra ondersteuning is nauwelijks gebruikt. Bij het minste geringste zonnetje stijgt de watertemperatuur al gauw boven de 60 graden en bij volle zon tikt het makkelijk tegen de 90 graden Celsius. Met een voormeng kraan doseren we de warmte want met kinderen over de vloer wil je geen 90 graden water uit de kraan. Dat het zonnetje het water in de boilers wel opwarmt tot 90 graden is heel hygiënisch want dat maakt korte metten met bacteriën zoals salmonella.  En voordat de zon het water laat stomen is er een expansievat en een uitstroomklep, wel zo veilig. En zo konden we het hoogseizoen in.

Het kenmerkende van juli is dat het zwembad weer geluid begint te maken, er timmer-  en zaaggeluiden uit het bos komen – dit jaar is er een van Brienenoordbrug en een slingerpad aangelegd – en de razende storm van vele kleine (en één grote) pizzaiolas.  Michel begaf het zowat bij het bakken van zo’n 70 pizzas op één avond voor een oven van zo’n 400 graden. Bovendien klaagde GFTa, ons huisvarken, over de vele calorieën van de pizzaresten die ze moest verwerken. Daarvan geleerd hebben we de norm nu gesteld op 3 pizzas per kind.  In de eremo San Cataldo heeft Bianchina weer les gegeven aan onze gasten in het maken van authentieke tagliatelle met ragu en die is geproefd en fantastisch gevonden door de vrienden en familieleden van onze cursisten. Nieuw in het repertoire is de proeverij olijfolie op een Olificio bij ons in de regio. Wist jij dat olijfolie op smaak gemaakt met de schil van citroen heerlijk smaakt op Cantaloupe meloen? Ga het thuis maar eens proberen of kom hier langs.

Gelukkig hebben we dit jaar weer ondersteuning gekregen: vijf weken lang  hadden we twee dames extra over de vloer. Een oude bekende,  Elsje F (Elisa) werd dit jaar vergezeld door haar vriendin Bep (oftewel Nienke). Tot vreugde van deze dames was dit jaar de Ape weer in top conditie zodat er gemotoriseerd kon worden gepoetst en (beter nog) ijs in het dorp kon worden gehaald.

Onvermijdelijk wordt het eind augustus en is de zomerschoolvakantie ten einde. We schakelen dan weer terug naar de rustzoekers. Ook de verhalen veranderen. van stoere belevenissen in bos naar de schoonheden van alles wat hier groeit en bloeit. En dan horen we vaak wat nieuws. Herkennen we inmiddels  de baviaangeluiden als de roep van de kwartel. Nu zijn we ook bekend met de vogel die zijn eigen naam roept Tjif Tjaf.

In oktober is het tijd om schulden te vereffenen. Neem nou Claudio, onze benedenbuurman, die elke keer als we een meerdaags uitje hebben voor onze dieren zorgde. Op het moment dat hij de auto startte (want hij moet 3 km omrijden om bij ons te komen) hoorde  GFTa dat en begon alvast instemmend te knorren in afwachting van haar maaltijd. De goede man is recent 70 geworden en onderhoudt een hectare wijngaard. Met de vendemmia voor de deur hebben we onszelf aangeboden. Normaal moet wijnplukken  in gewatteerde jas – de Italiaanse gewoontewet schrijft de betreffende jas voor vanaf oktober tot in mei – maar wij hadden het geluk dat het 27 graden was en de wijnboer ook in tshirt. Met de flinke helling was het behalve flink aanpoten ook flink zweten. Bij de wijnoogst hoort ook een maaltijd en die kregen we bij buurvrouw Ciccoli, een tagliatelle met worst en truffel, mmmmm. De druiven staan nu gezellig te gisten en we zijn benieuwd, mmmmmm, naar de uitkomst.

Nog een anekdote over bureaucraten? Vooruit dan, eentje nog. Stel. Je bent een redelijk, goede klant van het regionale waterbedrijf. Je draagt bij aan hun omzet met zo’n 1500 euro per jaar. En nou ontglipt, in alle drukke, een factuurtje van 90 euro aan je controle. Dat mag natuurlijk niet, dus krijg je een aanmaning. Zou je verwachten. Zo niet hier.  Zonder  een vorm van waarschuwing sluit een meneer van het waterbedrijf je waterleiding af en dat merk je zodra je  hebt doorgetrokken en je handen wilt wassen. Het watermannetje heeft geen aanmanende rekening bij zich en je moet gissen naar het bedrag en naar het rekeningnummer waar je het achterstallige geld aan over moet maken. Wel krijg je een strookje in handen met wie je kunt bellen en waar je de betaalbevestiging naar toe moet faxen. Voor de wat jongere jongeren onder ons, een fax is een soort van e-mail maar dan zonder internet en er is geen app voor. Dit wordt een duidelijk gevalletje van het kastje naar de muur. Gelukkig is het oktober, een zonnige dag en hebben we geen zin om ons erg druk te maken. Bezoek aan het waterkantoor levert niks op want het spreekuur is pas de volgende dag. Bellen naar het telefoonnummer levert ons in iedergeval inzicht in het verschuldigde bedrag. Op naar het postkantoortje in Esa, waar Massimo het voor ons oplost met rekeningnummer en fax en al. Kennelijk een vertrouwde kwestie. Ach ja, de bureaucratie in Italië, je krijgt er zoveel voor terug hé.

Een van de tradities op Faranghe! is GFTa (roepnaam Thea) die elk voorjaar haar huisje afbreekt. Ze heeft dan behoefte aan frisse lucht en dus gaan niet de ramen open, maar gewoon alle muren er uit. Het dak mag blijven, want ook een varken mag graag tukken in de schaduw. Natuurlijk dienen wij voor het invallen van de winter te zorgen dat mevrouw opnieuw water- en winddicht kan vertoeven. Op basis van voortschrijdend inzicht hebben we een GFTa-proof hutje gebouwd. Samen met het overdekte terras heeft ze de keuze voor luchtig of beschermd naar gelang de weersomstandigheden. Denken we. Maar door het aanhoudende mooie weer weigert ze vooralsnog naar binnen te gaan. Ze trekt de zorgvuldig gespreide hooilaag gewoon uit het huisje naar buiten, want dat ligt buiten wel zo lekker.

De tijd voor onze uitstapjes komt er weer aan. De leeg geplunderde wijnkelder moet weer op niveau worden gebracht. Bij een bezoekje aan onze favoriete rommelwinkel, Trova Tutti, vonden we een geweldig wijnrek om het assortiment te showen. Komt dat zien, mensen, komt dat proeven.


Vendemmia 2014

 
De putpoetsers aan de slag. En jawel het ruikt weer als bloemetjes.


Een vrije, eigenwijze meid genaamd GFTa (Groene Fruit Tuinafval)


Komt dat proeven, we zijn open van 1 april tot 1 november.

Het is hier vaak mooi weer maar er is een misverstand
dat je dit kunt vervangen door “altijd mooi weer”.
Welk weer ook, Kees weet er wel raad mee.

Dit sms bericht ontvingen we van de aardige telefonist
van het waterbedrijf, met een opgestoken duim. Waarschijnlijk omdat hij het knap van ons vindt,
dat de betaling desondanks gelukt is. Schattig, hè?!

<< Terug naar Onze Emigratie