Weblog

Als een spreuk aan de wand
Jaha, Faranghe! is op de culturele toer. We zijn sinds vandaag gestart met de schrijfweek Poëzie. En daar hebben wij helemaal geen verstand van. Wij hebben al moeite me een sinterklaas rijmpje. Dus hebben we professionele ondersteuning laten invliegen. Onder de bezielende leiding van Trees Steeghs worden cursisten wegwijs gemaakt in de wereld van poëzie. En dan pik je daar als pensionhouder annex campingbazin toch wat van mee. Zo mag mooie poëzie niet rijmen en is moraal funest. Maar wil je echt weten wat er zich in de poëzie week afspeelt, schrijf je dan in voor de volgende cursus of kijk op www.huisvangedichten.nl ook voor mogelijkheden wat dichter bij huis.  We zijn reuze benieuwd waartoe onze omgeving de poëten inspireert. Binnenkort start de inschrijving voor een Feelgood week in mei, onder leiding van Margareth Cornelissen. Verder staan een paar fresco’s in de voormalige stallen hoog op ons verlanglijstje. En ja, we hebben al iemand gevonden, die daar les in geeft.

Maar dan wat er aan vooraf ging. We hadden met de cursus alle gastenkamers bezet en kregen een aanvraag voor het appartement Oggi. Waar zelf te slapen? Simpel, even appartement Ieri opleveren en wij waren ook onderdak. Dat was gelukt, echt waar! Was het niet dat Edje Bever onze geliefde idraulico op het moment dat volgens planning de leiding voor badkamer en keuken gefit moesten worden, dat onze Ed de Influenza kreeg. Geen leidingen, geen badkamer dus de vloer kon ook niet definitief dicht. Voor ons werd het de vertrouwde Knaus, de caravan. Van Ieri hebben we een tijdelijk leslokaal gespijkerd. Het is hier echter dik over de 20 graden met een heerlijke zon en de cursus speelt zich voornamelijk buiten af en het leslokaal is als bioscoop in gebruik genomen.

En het boerenleven, hoe staat het daarmee? De paddenstoelenpluk is begonnen. Overal zie je mensen in het veld kromgebogen staan, scharrelend tussen de graspollen waar die heerlijke paddo’s zich verschuilen. Wij hebben ook paddestoelen op ons terrein. Vooralsnog durven we ze niet de pan in te mikken. Eerst maar een cursus. Het is ook de juiste tijd om de groene olijven te plukken, dat durven we wel. Hoewel we nog geen tijd hebben gehad om de bomen goed te snoeien, hangt er dit jaar aardig wat aan. We hebben besloten om de helft groen in te maken en de andere helft rijp te laten worden, de zwarte olijven. Dat wordt een paar maanden spoelen en pekelen.

Het is nog te vroeg maar het nadert: San Martino, de 11^e november. Dan wordt de nieuwe wijn van 2008 fris en fruitig gedronken, de Marchesiaanse versie van beaujolais primeur. De wijn wordt geproefd bij een groot open vuur waar kastanjes worden geroosterd en polenta wordt gegeten. Het feest van San Martino vindt dit jaar plaats op zaterdag, 8 november. Je kan nog een overnachting bij ons boeken als je erbij wilt zijn. Er zijn ook broodjes porchetta, dus Michel gaat in ieder geval.

Neen, voor een seizoensevaluatie is het nog te vroeg. We hebben gasten en we verwachten nog gasten tot en met de herfst. De zomerevaluatie dan? Ook te vroeg, want het is hier nog steeds dik 30 graden en dus volop zomer. Laten we het een tussen-evaluatie noemen van ons eerste toeristenseizoen. We hebben de maand augustus goed doorstaan, zelfs zonder ingevlogen hulptroepen, helemaal zelf gedaan. We beginnen het vak van pensionhouder annex campingbeheerder een beetje door te krijgen: het is veel kletsen, veel koken en veel poetsen. Vooral het kletsen en het koken bevallen ons. We kunnen nu al vaststellen dat we onze doelen voor dit jaar gehaald hebben. Een van die ambities was het mensen naar de zin maken. En zonder valse bescheidenheid en op basis van de reacties, kunnen we zeggen dat ons dat goed afgaat. Vaak komen mensen wat hyperdepiep en vernaggelt aan van 1600 km snelweg. Een bakkie op het terras met uitzicht tot aan de Sibillini geeft al een beetje zuurstof. En na 1of 2 dagen slaat bij de meesten het Faranghe! gevoel toe. De stilte, de geur van kruiden en gras, de ontspannen sfeer, de mooie stadjes, de vriendelijke dorpelingen, de heerlijke espressootjes, het smaakvolle Italiaanse eten, voor de meeste is dat het dolce vita. Juist mensen die niet zitten te wachten op een disco naast de tent of een animatieprogramma hebben het hier ruim naar hun zin. Nou dachten wij al dat daar een markt voor was. Het is toch ook fijn dat bevestigd te zien. Verder zijn we ontdekt door motorrijders en tot nu toe hele nette jongens en meisjes en alleen met BMW’s. Michel wou zich al de titel BMW-specialist in Italië aanmeten. Daar zien we toch van af, want je legt het niet uit dat de eigenaar zelf op een Kawasaki rijdt. Ook de site www.mmm.eu (Motor Meetingpoint Marche) bleek al bezet. Elise, toch bedankt voor de suggestie.

De variatie aan gasten en hun manier van vakantie vieren, maakt het leuk om een gastenverblijf te runnen. We hebben hele sportieve vouwwagens gezien met een natuurlijk aircosysteem doordat het tentdak open op de wind kan worden gezet. Een andere gast sprak bij het weggooien van zijn kampeeruitrusting “het maak niet uit hoe je deze tent neer zet – recht of op z’n kop – ze lekt altijd”. Ook weten we ondertussen waar je hydraulische olie voor een Citroën haalt. Waar je een autoband en een fietsband kan laten plakken. Dat Beppie met gemak een Peugeot los kan trekken die hangt te kantelen op een helling en dat een ketting die 6 ton kan trekken, daar echt niet van breekt. We weten inmiddels waar je campinggaz kunt kopen voor diverse maten kooktoestellen. En we weten de beste restaurantjes, de leukste en de koelste plekken in de omgeving en de mooiste musea en tentoonstellingen. Dankzij onze gasten. Het enige wat ons echt dwars zit, is het gras. Ook Bep is een beetje depri van onze grasmat. Twee maanden droogte en zon is niet bevorderlijk voor het herstel. Inmiddels hebben we een sproei-installatie,  maar die kan je niet gebruiken als er tenten staan. In pijnlijke herinnering wordt gebracht de tocht in de Black Mountains van Wales. Toen Michel, Harry en Robert ‘s ochtends wakker werden en uitkeken over het malse grasveldje met een vlaggenstok in het midden. Toen ze verderop ook de mannen zagen die met zwaaiende goflclubs op hun afkwamen, hadden ze het eindelijk begrepen. Halsoverkop hebben ze de tent uit de grond getrokken (daag, gras) en zijn ermee onder hun arm weggerend. We gunnen onze kampeerders zo’n zelfde sappig veldje. En beheerders van de golfcourse, sorry!

We zijn ook weer in voor nieuwe plannen. We hebben ons door gasten laten voorlichten over de mogelijkheden van de moderne GPS. Nee, niet de dom-dom achter de autoruit. Die brengt onze gasten op een route dwars door smalle dorpjes en levert hen dan af – als ze pech hebben – bij een zandweggetje en wij hebben asfalt tot aan de voordeur. Of met geluk bij een barretje of het dorpsplein van Esanatoglia. In het dorp weten ze daar wel raad mee: zij bellen Roberto, die belt ons, en dan halen we de verdwaalde gast op.

Terug naar de GPS, we hebben kennisgemaakt met digitale topografische wandelkaarten en kruimelroutes. Je laadt het apparaat met een detailkaart tot het niveau bospad en zet zo een wandelroute uit. De volgende die de route wil lopen, kan dan jouw pad volgen. Gezien de belabberde staat van markering op wandelroutes in Italië, lijkt ons dit een perfect hulpmiddel. Als wij vakantie hebben deze winter, gaan we een stel paden uitzetten en dan vind je die op onze site om thuis alvast te downloaden.

Nog even over het Pagliano feest: Dit dorp van vijf families organiseert elk jaar een zomerfeest. Dit jaar verkochten ze pannini met eigengemaakte salamies, kazen en bresaola. Op de dansvloer werden varianten van de horlepiep gedanst. De oude mannen keken met een schuinoog naar de dansvloer en spraken over hun vroegere prestaties. En Michel? Die wilde niet dansen.

Bedankt voor het wachten en daar zijn ze weer!: met de mezzo-stagione-klusupdate. Wij zijn bijzonder nieuwsgierig hoe u de afgelopen zondagavonden zonder onze blog bent doorgekomen. Mails daarover zijn van harte welkom. En hoe het op Faranghe! aan toe gaat?  Goed, we kunnen niet anders zeggen. Het appartement Oggi hebben we natuurlijk op tijd opgeleverd. In tegenstelling tot de scepsis en sombere verwachtingen van sommige Italianen en NL-ers. We hebben wel zeer sluitende en dwingende afspraken gemaakt en laat niemand meer zeggen dat dit niet kan met Italianen. We hebben kans gezien om in het bijzonder de idraulico enthousiast te krijgen voor onze doelstelling een bewoonbaar appartement binnen een onevenredig kort tijdspad. Vanuit de strategie “een goed voorbeeld doet goed volgen” hebben we zelf de bijna onmogelijke planning gehaald en vanaf dat moment waren zij bereid om zich een slag in de rondte te werken voor hun aandeel. Zo kwam Edje Bever met 5 man sterk. Veni, vedi, veci de waterhuishouding van Oggi en ging om 21.00 uur gebroken naar huis. Zo hebben wij voor het eerst in 15 jaar onze trouwdag gescheiden doorgebracht: Mieke in de Ikea en Michel in Oggi. Maar dat offer hebben we graag gebracht: onze Oggi gasten zijn heel lovend en wij zijn in onze nopjes!

En dan onze rustieke camping. Voor onze gemoedsrust komt het goed uit dat het rioolsysteem af is en dat twee dagen na de officiële openingsdatum van 1 juli. Door de vertraging van de graafwerkzaamheden vanwege veel regenval in mei en juni – is wel de hele grasmat naar gort gereden. U kunt het al raden: sinds het einde van de werkzaamheden is er geen druppel regen meer gevallen en is de temperatuur gestegen naar een graad of 30. Het groene gehalte is niet helemaal op het peil waar onze Bep zich dit voorjaar voor heeft ingespannen. Het loopt goed met de camping. Het staat niet non-stop vol, maar we zijn al bijna op het punt geweest dat we nee moesten verkopen. Tot ons genoegen krijgen we leuke kampeergasten en is het ’s avonds soms lekker rumoerig op het terras, zijn de dineravonden gemoedelijk en heeft een kampeergast haar 44^ste verjaardag gevierd met sympathieke vreemden. Maar kom je hier voor de rust en de schoonheid, het is er ook.  Wat kunnen we verder over onze gasten zeggen zonder hun privacy te schenden: de behuizing varieert van een goed uitgeruste caravan, naar een gracieuze de Waard-tent tot een puptent die niet goed tegen regen kan.  Ieder doet zijn ding lopend, per fiets of met de auto. Op het terras worden de verhalen uitgewisseld en wij genieten daar enorm van.

Gelukkig staan we er niet alleen voor. Murphy, onze kat, neemt geheel vrijwillig het kinder- animatie-programma voor zijn rekening. Nadat de zon onder is, rekt hij zich uit en begint aan zijn wandeling langs de tenten. Een aaitje hier en een kroeltje daar (hij hanteert overigens geen maximum leeftijd) en de lieve kat uit hangen. Eventueel “gevallen” stukjes worst of kaas aanvaardt hij in dank. Soms gaat het wel eens mis, op het bed in slaap vallen van iemand die allergisch is, is al niet echt handig maar de BBQ van worstjes beroven daarvoor krijg  je zeker de handen niet voor op elkaar. We proberen daarom doormiddel van intervisie zijn werkhouding wat te verbeteren. Op het moment van de grootste drukte hoorde we het soepel zoemen van een BMW boxer motor op onze oprijlaan. Daar heb je Muller zei Michel. Binnen één dag was Harry geïncorporeerd en vormden we met z’n drie-en een onverslaanbaar team. Dat was nodig, want 15 families op de camping met vertrek en aankomst waar je tijd aan wilt besteden, brengt de schoonmaak in gevaar. Ook koken voor een mens of twaalf wordt niet gehinderd door een paar extra handige handjes. Kortom we hebben schandalig misbruik gemaakt van zijn aanwezigheid, maar ook enorm gelachen. De gasten waren helemaal weg van Harry. Af en toe kwamen ze het badhok in een liepen ze Harrie’s Guiseppe tegen het lijf die hen een zangerig buongiorno toewierp of in zijn andere hoedanigheid als Mehmed die zich beklaagde over het ontbreken van enig arbeidscontract, waar die gelijk in had. We hopen echt dat Harry nog een keer terugkomt naar Faranghe! Harry is als trainings-acteur overigens te boeken, dit is zijn e-mail adres: info@h-muller.speedlinq.nl

Volgende maand zullen we u bijpraten over ons seizoen en over Michel die niet wil dansen op het Pagliano-feest.

en wij trouwens ook
We kunnen zo in “Het Roer Om”: de eerste campinggasten staan voor de deur en het riool heeft nog geen drainage slang. Gelukkig hebben we de sanitaire unit zelf een flinke poetsbeurt gegeven, dus de douches en wc’s zien er spic en span uit. De vasca biologica moet zich nog eerst vullen met een inhoud van 3000 liter dus dat geeft voldoende speling. Onze verwachting dat de gasten onmiddellijk  rechtsomkeert zullen maken na het aanschouwen van de omgeploegde aarde, die verwachting komt niet uit. Met gepaste trots zijn we dus al enkele dagen gastheer/vrouw maar nog wel in klus-smoking.

Elke dag kijken we benauwd naar het weer en de weersvoorspellingen. En hoewel de zon volop schijnt, is er bijna elke werkdag een flinke regenbui, waardoor de man met z’n graafmachine het werk niet kan afmaken. Op zich lijkt dat kinderachtig, maar als de bliksem 20 meter naast je graver inslaat dan snappen wij wel dat hij even wat anders gaat doen. Zo’n graafmachine maakt nogal veel aarde. We hebben gebid, gesmeekt en gedanst, maar het weer doet nog steeds zijn eigen ding. Morgen is het maandag, de verwachte onweersbui is om 12.00 uur.

Als je je niet druk hoeft te maken om deadlines, is het hier fantastisch. Het weer is zo’n 30 graden met af en toe een verfrissend buitje. Het zwembad is geplaatst en je kan er heuse sportieve baantjes in trekken. Het vullen duurde 3 dagen en het opwarmen tot onze verbazing ook. Eenmaal vol was de watertemperatuur gelijk al 28 graden en kon er direct geplonsd worden. Dat hebben we natuurlijk gedaan, je moet tenslotte alles eerst testen.

Het is een groot bad en grijs aan de buitenkant. Om voor ons voor de hand liggende redenen hebben we het “Groot-Gijzenbad” gedoopt, nee dit is geen tikfout. Uitgezwommen? Dan een beetje cultuur snuiven:

Het zomerfestival van Esanatoglia gaat van start op 5 juli met een Ragnatela della Musica van 15.00 tot 24.00 uur en heeft op 12 juli een vioolconcert bij de Fontane San Martino. Het Grand Gala di Cucina is op 19 juli (van tevoren reserveren) en een heuse Motocross op 26 juli. De Mostra Artigianale vindt plaats op 27 juli en als het ff meezit kun je daar echte goudse stroopwafels eten!  In juli en augustus kun je in heel Italie voor muziek en eten terecht in de openlucht. Het jazzfestival op de pleinen van Perugia is dit jaar van 11 – 20 juli. Klik voor meer informatie op www.umbriajazz.it . Het bluesfestival in San Severino valt in de periode van 7 juli tot en met 3 augustus. Klik voor het  programma op: http://www.sanseverinoblues.com/online  Of breng een bezoek aan het operafestival in Macerata in het oude openlucht theater Sferisterio met voorstellingen van Carmen, Tosca en Attila. http://www.sferisterio.it/ Je kunt natuurlijk ook gewoon op een ligbedje op Faranghe! blijven, de vallei in staren en de vogels lawaai horen maken…

We mogen deze zomer al rekenen op een flink aantal kampeervrienden. We gaan zelfs een Faranghebordje ophangen bij “het huis met het groene hek”, zodat er geen misverstanden meer hoeven te zijn over de juiste afslag. Ook de appartementen beginnen in trek te raken. Het word gezellig op Faranghe!. Dit heeft wel gevolgen voor onze weblog: volgende week zondag verschijnt de laatste uitvoering in de huidige vorm. We gaan terug naar een regelmaat van één keer in de maand om jullie op de hoogte te houden van onze beslommeringen. Vanaf dat moment is Faranghe! open en begint voor ons eindelijk het seizoen.

We gaan een warme zomer tegemoet, welk weer het ook wordt.

Gedurende de zomer is er een fototentoonstelling in de oude Torenpoort van Esanatoglia met ondermeer foto’s van Ernst Sleijser, Laurens Mantel, Aart de Groot en Mieke Willemsen. We worden nog beroemd in heel Esanatoglia. Bovenstaande foto’s gaan niet naar de tentoonstelling maar mogen wel gezien worden.

Wij zijn verdrietig over de uitschakeling van oranje. Dat we ons volledige vernieuwde riool systeem in het oranje hebben laten aanleggen, mocht schijnbaar niet baten. Dat we verkleed als tulp en klomp (volgens opdracht) aan tafel zaten, het was van geen enkele invloed. We hebben wel een beetje spijt dat we de Italianen hebben geplaagd. Niet alleen na de wedstrijd NL-IT maar ook over het feit dat ze ons nodig hadden om verder in het toernooi te komen. U begrijpt dat als Italie vanavond van Spanje mocht winnen, dat wij dan op een enorme manier aan de beurt zijn. Vanaf nu houden we ons gedeisd.

Het weer dan maar. Het is hier – niet gehinderd door enige vorm van lente – ineens volop zomer met temperaturen van boven de 30 graden. Hadden we het verleden week nog over stromende bergbeken. Nu moet er echt weer een middagpauze worden ingelast want er is in de zon niet te werken.. Wel een beetje sneu voor de harde werkers van verleden week. Zij zaten s’avonds nog dik in truien gepakt op de oude hooischuur. We hadden ze als vorm van dank best een stretcherdag gegund.

Het Containex debacle is naar tevredenheid afgerond en vooral doordat zij ons deze keer belden. Ze hebben de redelijkheid van onze argumenten ingezien en stelden voor om de zaak zonder meerprijs te willen afronden! En dat nadat we een week op hen hebben moeten wachten, omdat één container geleverd zonder elektrische voorzieningen moest worden omgeruild zodat onze loodgieter en elektricien niet aan de slag konden. Dus nadat we nog even fijntjes opmerkten dat dit vooral inhield dat wij hiermee onze schadeclaim zouden laten vallen, hebben we het boek gesloten. We hebben domweg geen tijd en geen zin in dit soort spelletjes. De toch wat schreeuwende blauwe RAL 5010 van de containers is omgezet naar kleuren die in het Marchesiaanse landschap passen. Vanaf nu praten we niet meer over containers maar over sanitaire units. Of is er nog een vriendelijker benaming?

Intussen houden we op Faranghe! tussen alle klussen door regelmatige proeverijen. Zo is de Sangiovese van Gagliardi erg in de smaak gevallen en wordt het onze rode huiswijn. Tegen een geringe vergoeding worden onze gasten bij Gagliardi verwend met een wijnproeverij en een klein hapje. Dat is alvast geregeld. We hebben inmiddels ook een adviesje binnen van een nabuur uit Gagliole dat we echt even de cantina van Cavalieri moeten bezoeken voor de andere smaak van Verdicchio di Matelica. Nee, onze proeverijen gaan niet alleen over vloeibaar voedsel. Aniello heeft voor ons de echte mozarella di buffalo uit Salerno meegenomen, Kijk, lieve beeldbuiskinderen, dan proef je een salate caprese zoals die behoort te smaken. En als je deze blog zit te lezen eten wij van een Penne all’ Amitriciana met Guanciale (spek van de wang van het varken). Hier vind je het recept: http://kookrecepten.wordpress.com/2008/01/20/bucatini-all%e2%80%99amatriciana/

Met het appartement Oggi gaat het de goede kant op. Na voortreffelijk stucwerk van Mieke zijn we toe aan de loodgieter. Die komt waarschijnlijk morgen en na winst van Italië op Spanje, vast en zeker. Daarna word het inrichten. We zijn nog niet gelijk aan de gordijnen toe, maar meer aan het grote werk. Dus willen we graag een wat-wil-de-klant-onderzoek met jou doen. We hebben zelf al besloten dat er een aparte douche en badkuip komt, want je moet zaken niet door elkaar rommelen. Het promotie budget laat een onderzoek door M. de Hond niet toe, dus hebben we zelf twee vragen bedacht:

1. Faranghe! dat is thuis komen in Italië. Helemaal eens / eens / oneens / helemaal oneens / geen mening.
2. Thuis = …

Laat je mening horen, zodat we er een gemiddelde Nederlander uit kunnen destilleren, Je begrijpt natuurlijk waar volgende week de uitslag te vinden is.

Hieronder vind je fotos van enkele helden van Faranghe! Maar wie heeft de foto van Marjo???

Het is druk op Faranghe! De 10 oud-collegas van Mieke zijn gearriveerd. Het hele huis is vol met mensen en activiteit. Het is ongekend wat een werk er verzet is in een paar dagen met zoveel mensen. Om ze nog langer aan ons te binden, hebben we geprobeerd de terugvlucht met Ryan Air te cancellen, maar helaas. Over onze beweegredenen later meer.

Voor de nieuwsgierigen onder u, we hebben de wedstrijd Italie/Nederland in goede gezondheid overleeft. Met een man of 6 en een vrouw – met genoeg hapjes en drankjes want iedereen had wat lekkers mee genomen – zaten we ruim voor de wedstrijd klaar. Gezien de Italiaanse meerderheid op ons terras waren de voorspellingen voor Nederland niet erg gunstig. We hadden het tenslotte wel over de wereldkampioen. Na het vallen van de één-nul sloeg de stemming om. Roberto, die een weddenschap had gesloten naar huis te zullen lopen als Italie verloor, greep al naar z’n pijnlijke knie. Na twee-nul voelde ook z’n andere knie niet helemaal meer lekker en vroeg of hij wat eerder weg mocht. Niks ervan – uitzitten! En dat hebben ze allemaal vol beheersing gedaan. Nou hadden wij hen eigenlijk best wel één doelpuntje gegund, want je bent toch de gastheer m/v. Maar jammerdebammer. Al met al een leuke avond voor ons.

Ook het Containex verhaal heeft een goede afloop gekregen. Na dagen van spoedoverleg met het Oostenrijkse hoofdkantoor is er een nieuwe container gebracht en is de tweede voorzien van nieuwe spiegels en een wc pot. Wel meent het bedrijf dat er nog sprake is van een meerprijs. Wij zien dat vanuit een andere invalshoek. De stress en ellende dat het allemaal niet zou lukken. Maar voor deze discussie hebben we tijd, veel tijd.

Terug naar de BOOGers. Zij boffen met ons vv, maar niet met het weer. Vandaag is het een heerlijke zonnige dag, zo’n dag waarop je denkt wat ben ik toch naar een prachtig mooi land verhuist. De afgelopen dagen was dat anders: het varieerde tussen motregen en stortbuien. De daarmee ontstane blubberzooi heeft hen echter niet weerhouden van het afwerken van deto-do-list. Michel was buitengewoon te spreken over de afvaardiging. U kent misschien zijn bezwaren tegen het formaat van de gipsplaten van 1.20 meter breed en 3 meter lang. Vooral het gewicht van deze gipsplaten gaat tegen zijn principes in. Deze gipsplaten hanteren met drie stoere mannen, dat strookt al een stuk meer met zijn principes en het plafond en de muren waren binnen korte tijd dicht geplaat. Als warming-up hebben Bram en Carol eerst een trapje naar de hooischuur gemaakt zodat die nu ook van buitenaf bereikbaar is. U begrijpt het al, het is weer tijd voor een eervolle naamgeving en deze trap zal dan ook als “Scala di Braca” door het leven gaan. Ook de deelnemers Jolanda en Kitty van de workshop Houtbewerking hebben een prachtig resultaat neer gezet. Onder de bezielende leiding van Nel (als invliegmoeder al cursussen gegeven op de kleuterschool) hebben Buurman & Buurman een extra tafel gemaakt zodat we elkaar straks bij de lunch niet meer in de weg zitten. Ayeto! dames. Mieke, ontslagen van  de kookverplichting door Horeca-miss Esther, heeft zich gestort op het stucwerk van Oggi. De containers zijn direct van al het reclame stikker werk ontdaan door onze Friezin Marjo. Neeltje heeft de Knaus van gordijntjes voorzien, zodat je daar ook kunt uitslapen. En er is een inhaalslag op het schilderwerk gemaakt: het rood en het wit en het blauw zit vanaf nu overal op de juiste plek. Marion en Henriette hebben de afdeling marketing van een flinke voorraad kersenjam voorzien. Ze hebben het omgerekend, eigenlijk moet het potje jam 50 euro per stuk kosten, maar het is met sconto voor 45 euro te koop. Maar boek je een gastenkamer is het ontbijt hiero gewoon in de prijs inbegrepen.

Al dit werk is niet gek voor een half weekje.

Samen met het duo De Groot/Gijzen werken we aan de naambekendheid van Faranghe! Zo vind je ons op Marktplaats, op diverse wandel en vakantie sites, bij Te Voet, Te Fiets en in de drie-op-een advertenties van het NRC, De Trouw en de Volkskrant. Onze naamsbekendheid hier in het dorp begint ook al enige betekenis te krijgen: Gisterenavond ving Michel in de pizzeria Sybile een gesprek op tijdens zijn roken-moet-buiten-pauze. Een aantal jonge gasten spraken over de Europese voetbalkampioenschap en dat het zo rottig was dat de Nederlanders hun Azurri van het veld hadden gespeeld. Een algeheel instemmend gehum over deze ellendige Hollanders. Totdat er iemand in het gezelschap opmerkte dat er ook Hollanders waren komen te wonen in hun maagdelijke dorp. “Ken je ze dan”, werd er gevraagd, maar de spreker ontkende. Michel, gek op timing had op dit moment gewacht en stelde zich aan het gezelschap voor en in het bijzonder aan de spreker met Piacere, sono Olandese.

volgende week meer…

“Klus update”, dat doen we toch elke week? Klopt, maar het gaat nu allemaal een tandje harder en dat moet ook want de deadlines komen in zicht. Terwijl wij de appartementen aan het afbouwen zijn is ons Cherubijntje met zijn grote gravers aan de gang om het leidingwerk buiten te vervangen. Er komt een nieuwe septic-tank omdat de capaciteit van de oude onbekend is. Om voor de hand liggende redenen nemen we hier liever geen risico mee. Als dat klaar is kan Willem Bever de boel omsluiten en kunnen wij de badkamer in het appartement glad stuken. En is het nieuwe slaapkamerraam ontdaan van de oude rioolbuizen, dat is ook een mooier gezicht. Zo moet alles op iedereen aansluiten en is het voor ons zaak om de juist man (m/v) op tijd op ons terrein te lokken. Mieke heeft elke vorm van emancipatie laten varen en gooit veel (nee, nog niet alles) in de strijd om de klus geklaard te krijgen. Tot nog toe doet dat wonderen. Jammer is dat het bezweren van de regen wat minder lukt. Als het regent kan je namelijk niet graven. Althans het heeft geen zin want wat je er uitschept spoelt er dan weer in terug en dan blijf je bezig. Het regent hier net iets te veel de laatste tijd en onze Italiaanse vrienden mogen graag opmerken dat het wel Nederland lijkt.

Wat ook moeilijk gaat als het regent is met een vrachtwagen over het gras rijden, zeker als de chauffeur uit Milaan komt en nog nooit eerder de verharde weg heeft verlaten. Woensdag was het gelukkig droog en dat was dé dag dat de sanitairblokken voor de camping bezorgd werden. Mieke had de man opgepikt bij de campo sportivo (zoals met alle leveranciers), nadat ze de man had verzekerd dat het beter was om met 1 container per keer naar boven te rijden. Eenmaal bij Faranghe! aangekomen was de man dermate over de kook dat er wat onvriendelijke dingen over de madonna naar buiten kwamen en er verder geen land meer met hem te bezeilen was. Overdreven natuurlijk, leest u het bezorgen van onze verhuiscontainer uit NL er maar op na. Gelukkig schoot Cherubijntje te hulp. Hij heeft zelf ook een vrachtwagen en had ‘s morgens het terrein al verkend. Cherubino (z’n echte naam) had de man verzekerd dat het geen punt was mits je zus en zo deed. Zo begon het gemanoevreer met de containers. Geen enkel probleem, dus op voor de tweede container. Het aanzwellende geluid van naderend omweer heeft er voor gezorgd dat we de Milanees op geen enkel moment op een lach hebben kunnen betrappen, en dat zal wel tot de autostrada hebben geduurd, vermoeden wij. Maar okay, ze stonden er toch en dus een feestelijk moment. Dit viel echter in het water toen we de binnenboel van de containers inspecteerde. Je kunt discussiëren over wat een buone condizione is, maar dat de WC nog moeten worden gereinigd (en we bedoelen niet stofvrij maken) valt al ietsje tegen, En dat bij de andere douche/wc container de volledige elektrische installatie ontbrak, is volgens ons toch echt een contra. Dit heeft de afgelopen dagen een heftige discussie opgeleverd met de leverancier en daar komt morgen nog bij, Vanaf woensdag hebben we 10 gasten, tot nu toe 1 douche in de plaats van 5 en 2 WC’s in de plaats van 6. Hoezo short of time? U begrijpt dat we de leverancier, het bedrijf Containex, voorlopig nog van harte kunnen afbevelen.

Maar we doen ook nog leuke en spannende dingen. Morgen hebben we alle buren en werklui uitgenodigd voor een hapje en een drankje. Maar er is voetbal morgen…JUIST! Hoe spannend wil je het hebben. Een laken gespannen op de hooischuur, de satelliet ontvanger aan de beamer en dan met een kudde Italianen en 2 jankazen naar NL-IT kijken. De uitslag weet u al of het kan u niks schelen. Lees voor al die andere zaken onze weblog, ook volgende week.

Beppie is helemaal in d’r nopjes. Haar vriend, Kubi, is gekomen. Samen met z’n broer, een uit de kluiten gewassen exemplaar met behoorlijke spierbundels. Deze jongen, Case, heeft met een paar rake klappen korte metten gemaakt met het oude gebouwtje op het kampeerterrein. Met onze toestemming, want op deze fundering komen de sanitaire voorzieningen. Die worden woensdag bezorgd in prefab vorm, just in time. Bep had zich voorgenomen om zich uit te sloven voor haar Kubi en was op zoek naar iets stoers. Ernst, een gast met handige handjes, heeft een schommel in elkaar gezet. Het betreft hier niet zomaar een schommel uit de doos. Neen, wat een Weber is onder de BBQ’s is een Sleijser onder de schommels. Het is onverwoestbaar. Gemaakt van telefoonpalen en van kettingen die Houdini zou afschrikken. En nu moest het wel 200 kg wegende ding (een altalena in goed Italiaans) naar beneden naar de speeltuin op de camping. Bep heeft het geheel met haar kleppie opgepakt en semi-argeloos naar beneden gebracht. Voor de gezelligheid mocht de naamgever meerijden. Kubi was onder de indruk en heeft, om ook wat bij te dragen, de wipkip ingegraven. Regelmatig vinden wij Bep terug op het kampeerterrein naast Kubi. Misschien wordt het wel tijd voor Een Goed  Gesprek.

Intussen zijn al onze gasten weg. Voor haar vertrek, heeft Marsha de keuken nog een flinke sopbeurt gegeven, dus eten we alweer een dag of twee stofvrij. Ook de gastenkamers heeft ze gepimpt voor de foto’s die zo in VT Wonen terecht kunnen. Binnenkort vinden jullie de nieuwe foto’s van onze drie gastenkamers op http://www.vakantieinitalie.eu/overnachtingen/index.html Boek snel, want ze gaan dan als zoete broodjes over de toonbank.

Na het afbreken van het oude gebouw op het kampeerterrein, is de fundering geïnspecteerd. De fundering blijkt uit een aantal stevige muurtjes te bestaan met daaroverheen een dunne betonplaat. De betonplaat is als dragende constructie afgekeurd. Ons voorstel was om het gewicht van de containers over meerdere muren te verdelen. Maar dat kan zomaar niet! Daar moet de geometra aan te pas komen. Dat werd een discussie tussen twee heren van een uur of twee waarin de zaak werd afgebroken en een nieuwe vloer werd aangelegd. Maarrrr, maandag is het de Dag van de Republiek,  een vrije dag dus en woensdag komen de containers. Tijdtechnisch een beetje kortdag om een nieuwe vloer op te leveren. Maar tegengesputter over tijdgebrek, werd geen onderwerp van gesprek. Het toverwoord bleek “Wat nu als het regent?” Je kan namelijk niet buiten werken als het regent. Dat weet iedereen! En je kan al helemaal geen beton storten in de regen. Dat laatste lijkt ook ons redelijk. Daar stokte even het gesprek. Maar er werd wat slims en reuze simpels bedacht.  Je maakt een paar stempels op de muren en je verdeelt de kracht over 5 funderingsmuurtjes. Dat is in een middagje gepiept en dan komt het geheel wel op tijd af. Wij in staande ovatie, want je moet af en toe ook iets weg kunnen geven.

We hopen woensdag de vrachtwagen met trailer op ons terrein te krijgen en dan kan er bijna gedoucht worden. Hoe lang nog voor het riool is gegraven en de elektriciteit is aangelegd?? Of gaat de regen ons nog dwars zitten… Volgende week meer.

maar dan toch weer kan lachen.
Bep was deze week zwaar teleurgesteld. Door het regenweer was de grond verzadigd en de kans op een aardverschuiving te groot. Daarom kon haar grote liefde, een Kubota graafmachine,  niet aan de slag met het graven van de beerput en leidingen op het campingterrein. Ter compensatie hebben we Ernst in laten vliegen. Die heeft haar, naast allerlei andere klussen, de aandacht gegeven die zij verdient. Als de zaag terug naar huis moest, mocht Bep die brengen en zo werd ze afgeleid van haar liefdesverdriet. Een Ernst is sowieso handig om over de vloer te hebben. Er moet een nieuwe vloer worden gemaakt in de stallen om de verschillen in hoogte en de leidingen weg te werken. Met flinke balken wordt er een glad frame gebouwd als fundament . Michel en Ernst hebben beiden een voorkeur voor hout en als ze nog een verloren uurtje hebben, gaan ze aan de slag met het speelgoed voor de camping. Dit gebeurt met de houten telefoonpalen die wij op ons terrein hebben gevonden. Degelijk spul. Er is ondertussen één schommel bijna klaar en misschien is er nog wat resttijd om een wip te maken. Hiervoor zijn op zoek naar extra palen. We zoeken alleen nog een vrijwilliger, die daarna de storingsdienst van de Italiaanse versie van de KPN wil bellen.

Niet geheel toevallig is met Ernst ook Marsha gearriveerd. Marsha is een begenadigd schilderes en poetser, en is niet bang voor een balkie meer of minder. En naar zo’n vrouw is op Faranghe! veel vraag. De nieuwe kozijnen geven de gevel een beter aanzien, maar het geheel wordt pas echt opgeleukt nu het ook in de blauwe (sommigen zeggen groene) kleur wordt geverfd. In deze tijd hebben we ook onze vicini over de vloer. Zij inspecteren de vorderingen van de restauratie van hun eigen huis opdat de puntjes op en streepjes onder de I worden gezet. Hun huis is nog in een onbewoonbare fase en wij wonen lekker in de buurt. Dus logeren ze hier. Dit maakt de handeling van Ed & Willem Bever BV deze week buitengewoon nuttig.. De 50 liter boiler was voldoende voor een enkele korte douche. Met 6 personen wordt dat een buitengewoon ingewikkeld douche schema. Sinds woensdag heeft Edje onze combiketel in de lucht getrokken en dat betekent dat er in huize Faranghe! onbeperkt warm water is zonder een tussenpauzes van een uur of 2. Ook het vullen van het bad behoort ineens tot de mogelijkheden. We verwachten in het bijzonder de manager Merchandising hiermee een groot plezier te doen.

We willen ons enthousiasme uitspreken over de hardwerkende ambtenaar. Naar onze oprechte mening, is daarvoor te weinig respect. Zie hier: ook al heb je een verdomde hekel aan wipkippen (ook aan anti-parkeerpaaltjes, maar daar gaat deze blog niet over), en dan toch niks te beroerd zijn om een handje te helpen bij het verplaatsen van het ding. Dat, mijne dames en heren noemen we een dienstbare instelling. Om onze dankbaarheid te tonen,  krijgen ambtenaren daarom bij ons een niks-te-beroerd-korting van 9 overnachtingen = 8 betalen.

Kan de graver binnenkort aan de slag? De weersverwachtingen geven voor volgende week een aangename 27 graden, dus het zal lekker drogen. Halen we de planning voor de camping? Ach u begrijpt het al, volgende week meer…